Το δις εξαμαρτείν..

Η ερημιά τούτου του κόσμου με τρομάζει ξέρεις.
Από πάντα με τρόμαζε.
Προτίμησα να μη τη δεις ποτέ σου.
Πάνε είκοσι δύο χρόνια τώρα.
Κι όμως ο ίδιος εφιάλτης με πονεί.
Γιατί; Γιατί εσύ;
Καμιά φορά ονειρεύομαι τα μάτια σου
κλείνομαι στ' όνειρο να ρθω να σ' ανταμώσω.
Πόσο μεγάλωσες!
Σήμερα κλείνομαι στην ίδια φυλακή
κι όλο τρομάζω που στα χνάρια της πατώ.
Καίει το δάκρυ μου,
μουλιάζει το κορμί μου από θυμό
κι ένα γιατί σαν ουρλιαχτό μ' αργοπεθαίνει.
Γιατί; Γιατί κι εσύ;
Σε λίγες μέρες στα λευκά θε να ντυθώ
και μ' ένα νεύμα μου θα σ' αποχαιρετήσω..

Στέλλα Πετρίδου