Ψάχνω την Ελλάδα μου να βρω! Είναι εδώ;
Ψάχνω στο τώρα, στο παρόν που τριγυρνώ.
Ποτίζω μες στις φλέβες μου το χρώμα
που έβαψαν οι πρόγονοι το χώμα.
Ψάχνω τα σημάδια της να βρω. Είναι εδώ;
Ψάχνω στα βουνά, μα και στους κάμπους που πατώ.
Ακούω τη λαλιά τους, ζει ακόμα
κι ας λύγησε που βρίσκεται σε κώμα.
Ψάχνω ό,τι έχασε απ’ τα λάθη. Είναι εδώ;
Ψάχνω την καρδιά της που μαράθη, είναι εδώ;
Αφήνω ένα δάκρυ μου απ’ τα μάτια
για τ’ όνειρα που έγιναν κομμάτια.
Ψάχνω τη ζωντάνια που της λείπει. Είναι εδώ;
Ψάχνω να τη σώσω απ’ τη λύπη, είναι εδώ;
Γυρνώ μες σε χαμένα μονοπάτια
να βρω τα ονειρεμένα της παλάτια.
Ψάχνω στα πελάγη να τη βρω. Είναι εδώ;
Ψάχνω στα λιμάνια που βολτάρει, είναι εδώ;
Να σώσω τη θλιμμένη απ’ τα δεσμά της,
ελεύθερη να νιώσει στην ποδιά της.
Ψάχνω τον παράδεισο που κρύβει. Είναι εδώ;
Κόλαση θυμίζει, μα το πείσμα της κρατώ.
Να ρίξω δυο σταγόνες στα μαλλιά της,
να πάρει πάλι λάμψη η χαρά της.
Παιδιά της Ελλάδος μου, παιδιά, ακούστε εδώ.
Κι αν μούσκεψε τα χρόνια μας η μπόρα, είναι εδώ.
Η πίστη μας ευχή που πάντα ελπίζει
να βγει γερή στον τόπο που ορίζει.
Παιδιά της πατρίδας μου, παιδιά, ελάτε εδώ.
Ορθώστε τα κορμιά σας και μη χάνετε καιρό.
Ο δρόμος μας μονόδρομο θυμίζει,
μα στο αύριο αν μας πάει, τότε αξίζει.
Στέλλα Πετρίδου
Το ποίημα περιέχεται στο δεύτερο τόμο του Ε.Π.Ο.Κ. με τίτλο "ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2017".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου