Στιγμιαίο τέλος..

Η στιγμή, των παθών μας τ’ αβέβαιο τώρα,

μαστιγώθηκε.

Ξένη μπόρα σκορπά κατά γης

και σκοτάδι στη θλίψη αφήνεται.

Κι η φωτιά, ένα φως της ψυχής ανθισμένο,

που τη μέρα στα μάτια της άπλωνε,

η φωτιά, ένα κάρβουνο στέκει πια ξένο

να θρηνεί τη χαμένη ζωή,

που κομμάτια και σκόνη από δάκρυα γίνεται.

Η καρδιά, που χτυπούσε για χρόνια το μέλλον

σαν πρόσμενε,

μέρα νύχτα ακροβάτης τ’ ονείρου,

στο μεγάλο του πόθου ταξίδι της

με λυγμό πια κουνά το μαντήλι.

Κι η ευχή πριν ν’ ανθίσει απ’ τις στάχτες τ’ ανέλπιστου

και σκορπίσει χαρά στην ομίχλη,

η ευχή, στο κενό βρίσκει χώρο κι οδύρεται.

Τι καημός, να τελειώνει η αρχή πριν το τέλος.

Η σιωπή στα γιατί που ’χουν κλείσει το δρόμο

εγκλωβίζεται.

Μπρος και πίσω ο θυμός της ξεσπά

και με βια της σκουντά το φανάρι.

Γιατρειά είν’ ο χρόνος που θα ’ρθει σε υπόγεια ανέραστα,

στα ψυχρά των καιρών κατακάθια.

Γιατρειά είν’ η μνήμη που ορίζεται βάλσαμο,

νοσταλγός της στιγμής της κλεφτής,

που τη μοίρα που λούστηκε απάνθρωπα ζήλεψε.

Κι η στιγμή στη ρωγμή του πιο σύντομου τώρα

δίχως πόνο τυφλά παραδίνεται.

Στέλλα Πετρίδου

Έπαινος στον 38ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.).

Πνευματικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50, αίθουσα Αντώνη Τρίτση, Αθήνα, Κυριακή, 15-12-2019.