Τώρα που βρέχει τι να σου πει το καλοκαίρι;
Το άφησες να φύγει από πείσμα και θυμό.
Μα το ’θελες θυμήσου να με πιάσεις απ’ το χέρι
και βόλτα άλλη μια να με κεράσεις στ’ όνειρο.
Τώρα που βρέχει τι να σου πούνε οι σταγόνες;
Τις άκουγες και τότε που ’σουν μόνος στη σιωπή.
Κι εγώ βόλτα στη σκέψη σου στις πιο χαμένες ώρες
ζητιάνευα να δώσεις στην καρδιά μου προσοχή.
Κι αν τα χαράματα σε βρίσκουν πάλι έξω,
μέσα στους δρόμους που βαδίσαμε μαζί,
δείξε σημάδι σου στο πλάι σου να τρέξω
να μη μας νοιάζει τι θα φέρει η βροχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου