Παιδί μου τάξανε φτερά
και μου παν’, θα πετάξω,
όμως δε μου ’πανε μ’ αυτά
πόσο ψηλά θα φτάσω.
Παιδί μου ’ταξαν ουρανό
και μου ’παν, θα τον τρέξω,
όμως δε μου ’παν ποιον καιρό
θα βρω για να αντέξω.
Κι από παιδί μεγάλωσα
κι άλλο παιδί δεν θα ’μαι.
Τη μέρα που ναυάγησα,
στα βράχια της κοιμάμαι.
Κι από παιδί με
χαιρετώ
και στα ρηχά γυρίζω.
Στα χνάρια που νοστάλγησα,
τα όνειρά μου χτίζω.
Στέλλα Πετρίδου
Από την ποιητική συλλογή "Ο καιρός", εκδόσεις "άλφα πι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου