Ω, ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΡΦΗ!

Ω, γλυκιά μορφή, τoυ πόθου μου εικόνα,

που το μυαλό δε λογαριάζεις, γνέφεις στην καρδιά

και στ’ άδεια βράδια μου μοιράζεις συντροφιά,

ολάκερη εκπέμπεις φλόγα.

Ω, γλυκιά μορφή, του έρωτα πιρόγα,

τα σωθικά μου σιγοκαίς, στο αίμα μου κυλάς,

με προκαλείς με μια ματιά, κρυφά με διαπερνάς.

Σημάδι αφήνεσαι στο σώμα.

Ω, γλυκιά μορφή, κρυφό και μερτικό μου,

του παραδείσου μου φωλιά, στον ουρανό μου φως,

στου πηγαιμού τ’ ατέλειωτο ταξίδι μου οδηγός,

εσύ μπροστά κι αφεντικό μου.

Ω, γλυκιά μορφή, αντίδοτο του πόνου,

με τη δροσιά σου αγκαλιά γεννιέμαι κι επιζώ

και με την αύρα σου ψηλά, στα σύννεφα πετώ,

γιατί είσαι εσύ τ’ άλλο μισό μου.

Ω, γλυκιά μορφή, στα όνειρα πλασμένη,

μες στη λευκή σου φορεσιά θυμίζεις ζωγραφιά

και με τον ήλιο στα μαλλιά σκορπίζεις ομορφιά

να ’ναι παντού χαρά δοσμένη.

Ω, γλυκιά μορφή, μ’ αλμύρα ποτισμένη,

κάτω απ’ το φως του φεγγαριού Γοργόνα Παναγιά,

στα χέρια σου μοσχοβολάς μύρα και γιασεμιά

κι είσαι στ’ αλήθεια προικισμένη.

Ω, γλυκιά μορφή, το άπιαστο θυμίζεις,

της νύχτας μου αστροφεγγιά, λιμάνι της σιωπής μου,

σε σένανε παντοτινά χαρίζω τη ζωή μου

να ’χεις ζωή διπλή ν’ ανθίζεις.

Ω, γλυκιά μορφή, με γλύκα με τυλίγεις.

Κι αν είσαι απάτη, μη μου φύγεις.

Στέλλα Πετρίδου

Το ποίημα απέσπασε τιμητική διάκριση στον Πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό 2017 του Σωματείου Λόγου και Τέχνης "Αλκυονίδες"