Δευτέρα 14 Αυγούστου 2017

Την Άνοιξη..

Την Άνοιξη φυτρώνουνε οι λέξεις,
σε καταπράσινο λιβάδι κολυμπούν
και ξαποσταίνουνε στο απέραντο οι σκέψεις,
που χειμωνιάτικα απ’ τα βάσανα ξεσπούν.

Την άνοιξη αλλάζει το τοπίο
κι η θάλασσα μια λίμνη είναι ρηχή.
Το κύμα της ατμός, χαμένο κρύο,
που πάλι με καιρό θε να φανεί.

Την άνοιξη μια υπόθεση γεννιέται,
πως ένα το καλό κι είναι κοντά
και μέσα από τη στάχτη του γεννιέται
και όλο μπρος στη δόξα του τραβά.

Την Άνοιξη πετούν τα χελιδόνια
και χτίζουνε στα ουράνια φωλιές
και τραγουδούνε πλάι τους τα αηδόνια
και μ’ έρωτα γεμίζουν οι καρδιές.

Την Άνοιξη λουλούδια τη στολίζουν
και δέντρα μ’ ανθισμένα τα κλαδιά
και μ’ όνειρα τα όνειρα ποτίζουν
τις νύχτες που χαρίζονται φιλιά.

Την Άνοιξη μοιράζονται υποσχέσεις
και κάστρα υψώνονται στην αμμουδιά
κι αγκάλη τους μεθούν οι καταθέσεις
ψυχών που σπέρνει η αγάπη στη σειρά.

Την άνοιξη είν’ όλα παραμύθι,
την άνοιξη είν’ όλα μια γιορτή,
την άνοιξη ανασταίνεται η ζήση,
την άνοιξη γεννιέται νέα αρχή.

Στέλλα Πετρίδου
Από το βιβλίο "Ανθολόγιο Ποιήσεως, Καλοκαίρι 2017" των εκδόσεων "Όστρια".




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου