Ώρα μηδέν..

Ποιος είσαι, ξέρεις;

Τι περιμένεις στη ζωή;

Σ' έναν καιρό,

που χάνεται ο αγέρας και σωπαίνει,

τι να ελπίσεις,
τι να πεις

και που το βήμα να κυλήσεις;
Ποια ζωή;

Λαβύρινθος ο δρόμος 

και που βγάζει;

Ένας γκρεμός στον πάτο του κοχλάζει.

Αλήθεια θες,

συνήθεια,

ή ψέμα να ζεστάνεις τη βουή;

Ανίκητο του σκάρτο της σιωπής

και άβυσσος η ελπίδα που προσμένεις.

Μέλλον ουδέν.

Δράση στο δεν.

Υποταγή

κι ώρα μηδέν.

Στέλλα Πετρίδου