Ελπίς ξενιτεμένη..

Κι αν βρεθώ κάπου μακριά

κι αν ξένος τόπος με σκορπίσει ρημαγμένη

και τσακισμένη σαν τη σκόνη στο κενό

σ’ άλλο πλανήτη, σ’ άλλη γη να τριγυρνώ

κι αν η βροχή που πέφτει χάμω θυμωμένη

με παρασύρει κι άλλο μόνη δε βαστώ

μέσα στη δίνη της βουής παραδομένη

να ακροβατώ βήμα μισό πριν το γκρεμό,

δε θα χαθώ.

Κι αν βρεθώ κάπου μακριά

κι αν ξένο χέρι με τυλίξει τρομαγμένη

κι εγκλωβισμένη από φόβο μαραθώ,

σαν ’να σπουργίτι σε κλουβί τυραννικό

κι αν η φωνή που πέφτει χάμω λυπημένη

μ’ εγκαταλείψει κι από λήθη ξεχαστώ

μέσα στην τρέλα του καινούριου βουτηγμένη

να τρεμοσβήνω δέσμιο φως σ’ άλλο ουρανό,

δε θα χαθώ.

Αντέχω δες!

Σε μια ψυχή γυμνή κι ερημωμένη,

που αργοπεθαίνει κάθε ώρα και λεπτό,

κείνο το όνειρο του πόθου μου προσμένει

να ξαναζήσει ό,τι άφησε μισό.

Μα σ’ ένα υπόγειο αντοχής παραδομένη

η σκέψη αφήνεται παράθυρο ανοιχτό,

να ’ναι το θαύμα της αγάπης περιμένει

ευχή ν’ ανθίσει απ’ την αρχή τ’ αληθινό

μ’ άλλον καιρό!

Στέλλα Πετρίδου

Το ποίημα απέσπασε το Α' βραβείο με έπαινο στον 7ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ε.Π.Ο.Κ.
Συμπεριλαμβάνεται επίσης στο δεύτερο τόμο του βιβλίου "Κυπριακή Φιλολογική Πρωτοχρονιά 2016" (Ετήσια Λογοτεχνική Έκδοση Ε.Π.Ο.Κ., Αθήνα 2016)

Αθήνα 12 Μαρτίου 2017