Το παιδί..

Μύριοι κι απόψε οι νεκροί
μάνα που κλαίει το παιδί
μα ποιος την βλέπει;

Στου σκοτωμένου την αυλή
κύμα φρικτό οι σπαραγμοί
στα βράχια πέφτει.

Σκέπασε ρούχο το νερό
πλέει μονάχο του αδειανό
κάτι του λείπει.


Κάτι βαραίνει το βυθό
σπρώχνει στην άμμο το κακό
σα σώμα δείχνει.

Γελούνε τώρα τα πουλιά
τροφή σα βρουν παρηγοριά
πείνα να διώξουν.

Γλέντι στην έρμη ακρογιαλιά
θρήνος στης μάνας την ποδιά
πώς να την νιώσουν;

Νεκρή σιγή ακροβατεί
δεν κλαίει τώρα το παιδί
χαράμι πάει.

Σκοτείνιασε στην ερημιά
ξέχασε η μέρα το χιονιά
και δεν πονάει.

Στέλλα Πετρίδου