Αχαριστία..

Λίγο σα μοιάζει το πολύ, ποια η αξία;

Τη μια φωτίζεται η χαρά, την άλλη πάει.
Κι αφού πια τίποτα δεν έχει σημασία,
σκοτάδι αφήνεται για πάντα η ουσία,
της λήθης έρμαιο, της σκέψης προδοσία,
μπροστά στο νέο της σταυρό. Αχαριστία!

Κι αργοπεθαίνει σκυθρωπή απ' τη ντροπή της.

Κι αποκομμένη απ' το νήμα της ζωής της

βαθιά στον βούρκο της μιζέριας πια σκορπάει.

Λίγο σα μοιάζει το πολύ, ποια η αξία;

Είναι ένα κάτι, θα μου πεις.

Υποκρισία!

Στέλλα Πετρίδου