Σκιές κι αρώματα, λέξεις και στόματα.
Δάκρυα στα μάτια, σκέψεις κομμάτια.
Κρυμμένα σώματα στα χαρακώματα.
Ψυχές καράτια, νεκρά κατάρτια.
Νύχτα κι ανήμερα, άγρια και ήμερα,
μιας ρίζας γόνος, γης δολοφόνος.
Σαράκια δίπτερα, βήματα μίζερα
κι ο κλέφτης χρόνος βαρύς και μόνος.
Μια ευχή γι' αντίδωρο, κράμα πολύδωρο,
στη ζέστη κρύο, νίκη γι' αντίο,
να σπείρω φώσφορο, σημάδι πρόσφορο
κι από θηρίο, σκληρό κι αχρείο,
να γίνω τσίνορο, πόρτα στο σύνορο,
ανεμοζάλη, ζεστή σκανδάλη.
γροθιά στο αδιάφορο με βλέμμα αδιάφθορο
ν' ανθίσω πάλι, να ζήσω πάλι.
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου