Παντού βροχή κι ο άνεμος φυσάει.
Έρμα τα δέντρα στη βαρυχειμωνιά.
Μα η καρδιά π’ ακόμα αγαπάει,
ζεστή φυλάει μιας Άνοιξης γωνιά.
Στη σκέψη του θυμού φέρνει λησμονιά,
της εγκατάλειψης χλωμή εικόνα.
Να ’ναι της προδοσίας η απονιά
κι η τελευταία της πικρή σταγόνα;
Τώρα γυμνή, στο μάτι του κυκλώνα.
Δες την μπροστά! Σαν άγγελος φωτίζει!
Της καρτερίας ντύνεται Γοργόνα
κι από ελπίδα βρέχεται κι ανθίζει.
Ουράνιο τόξο μπρος της προβάλλει
και στην αγκάλη του τη σφίγγει πάλι.
Το σονέτο της Στέλλας Πετρίδου περιλαμβάνεται στο βιβλίο της "Σονέτα της αγάπης" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Άλφα πι"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου