Ένα αγκάθι μένει μονάχα στο τέλος
κι ένα απαρηγόρητο γιατί.
Μα χρόνος δεν υπάρχει πια για αναβολή.
Το πίσω δεν ξανάρχεται μπροστά
κι η ευκαιρία της σιωπής δικάστηκε.
Στ' ανώφελα η μπόρα ξεκληρίζει
ό,τι ονειρεύτηκε μα ξέχασε να ζει.
Ας είναι.
Ευλογημένη η ψυχή που αγνάντεψε το φως
κι ας ήταν τα σκοτάδια της πολλά στο πέρασμά της.
Αφορισμένη η κραυγή που φόνευσε τον ήχο
και τώρα δίχως άκουσμα στην κόλαση πενθεί.
Στέλλα Πετρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου