Κυριακή, 11 Σεπτεμβρίου 2022
Αναρτηθείσα: εδώ
Σονέτα της αγάπης είναι ο τίτλος της 12ης ποιητικής συλλογής της έμπειρης πια και πολυτάλαντης δημιουργού Στέλλας Πετρίδου.
Πρόκειται για μία καλογραμμένη ποιητική συλλογή που όπως διαφαίνεται ξεκάθαρα από τον τίτλο, υμνεί την αγάπη. Την αγάπη που σε ενθουσιάζει, που σε δοκιμάζει, που σε παιδεύει και μερικές φορές σε καταρρακώνει. Την αγάπη την ανεκπλήρωτη, αυτή που στερεύει κάποια στιγμή, μα και την ιδανική αγάπη, αυτή που κόντρα σε κάθε εμπόδιο και κακό επιμένει κι αντέχει στον χρόνο.
Δύσκολη η διαχείρισή της, ειδικά όταν την συνοδεύει ο έρωτας. Εξελίσσεται σε παιχνίδι φλογερό, που συνήθως παίζεται ανάμεσα σε δύο. Στο παιχνίδι αυτό φυσικά, δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος, καθώς οι ανατροπές που ανά πάσα στιγμή παρουσιάζονται στο προσκήνιο δεν είναι ούτε προβλέψιμες ούτε αντιμετωπίσιμες. Η αγάπη με δυο λόγια είναι ο καθρέφτης της ζωής, ο πυρήνας της, που περιέχει στο εσωτερικό του και καλές στιγμές, αλλά και κακές.
Η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή αυτό επιχειρεί να παρουσιάσει στον αναγνώστη και το καταφέρνει. Τα πολλά πρόσωπα της αγάπης. Το βιβλίο «Σονέτα της αγάπης» αποτελεί αναμφίβολα έναν ύμνο στην αγάπη και τον έρωτα, έναν ύμνο στο μεγαλύτερο αδάμαστο συναίσθημα του ανθρώπου, που άλλοτε τον γεμίζει χαρά κι ενθουσιασμό κι άλλοτε λύπη, μαρασμό και αστείρευτη μελαγχολία.
«Τα σ’ αγαπώ ξυπνούν με το φεγγάρι
κι υψώνουν την ανάσα τους στ’ αστέρια.
Αχ, νιότη, δες! Ο πόθος σου σαλπάρει,
ν’ αγγίξει τη χαρά στα δυο του χέρια!»
(Από το ποίημά της «Μεθυστικός αυθορμητισμός»)
Τα ποιήματα που απαρτίζουν τις εσωτερικές του σελίδες, όπως επίσης μαρτυρεί ο τίτλος του βιβλίου, είναι έμμετρα, ομοιοκατάληκτα και ακολουθούν πιστά την τεχνοτροπία του σονέτου. Η γλώσσα τους είναι απλή, κατανοητή, ζεστή και φυσικά λυρική, όπως ακριβώς οφείλει να είναι η γλώσσα αυτής της κατηγορίας της ποίησης, προκειμένου να υπηρετήσει αβίαστα κι ομαλά τον αυστηρό ρυθμό του σονέτου. Η δοκιμασμένη στην έμμετρη ποίηση ποιήτρια Στέλλα Πετρίδου πετυχαίνει το στόχο της χωρίς αμφιβολία. Μας τραγουδά την αγάπη με πάθος μέσα από τη δική της ιδιαίτερη εσωτερική οπτική ματιά.
Όμως, τι είναι σονέτο; Το σονέτο – για τους μη μυημένους – είναι ένα ποιητικό είδος που ως τις απαρχές του εικοστού αιώνα ακολουθούσε αυστηρά μία σταθερή στιχουργική μορφή. Κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα στο σονέτο παρατηρήθηκαν μεταβολές, τροποποιήσεις και νέοι συνδυασμοί. Στην κλασική του μορφή, το σονέτο αποτελείται από 14 στίχους, γι’ αυτό συχνά αποκαλείται και δεκατετράστιχο. Εμφανίστηκε στην Ιταλία τον 13ο αιώνα, και πιο συγκεκριμένα στη Σικελία, και στη συνέχεια εξαπλώθηκε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Διακρίνονται δύο βασικές μορφές σονέτων: το ιταλικό και το αγγλικό. Το ιταλικό σονέτο, που είναι και το πιο καθιερωμένο, αποτελείται από δύο τετράστιχες και δύο τρίστιχες στροφές, ενώ το αγγλικό από τρεις τετράστιχες και ένα καταληκτικό δίστιχο (πληροφορίες από Wikipedia).
Η ποιητική συλλογή της Στέλλας Πετρίδου περιέχει και τους δύο τύπους σονέτων. Για την ακρίβεια περιέχει είκοσι ποιήματα που ακολουθούν τον ιταλικό τύπο του και άλλα δέκα που υπηρετούν τον αγγλικό. Ειδικότερα στα σονέτα αγγλικού τύπου διακρίνονται ξεκάθαρα οι δύο υποκατηγορίες του (υποείδη) που αφορούν στις καταλήξεις των στίχων, γεγονός που φανερώνει στον αναγνώστη πως η ποιήτρια είναι πολύ καλά διαβασμένη με ό,τι καταπιάνεται για ακόμα μια φορά. Οκτώ ποιήματα εκ των δέκα υπηρετούν το σαιξπηρικό σονέτο και δύο το σπενσεριανό.
Ακολουθεί ποίημα της συλλογής που ακολουθεί τον ιταλικό τύπο σονέτου:
Φεγγαρόλουστος πόθος
Των φεγγαρόλουστων βραδιών ελπίδες
σ’ αγάπης τάματα περιπλανώνται.
Άγνωστα βλέμματα σα συναντώνται,
του πεπρωμένου σκίζουν τις σελίδες.
Χτίζουν στα όνειρα νέες πατρίδες
κι απ’ τα σκοτάδια τους αναρριχώνται.
Χαράς μηνύματα αντανακλώνται,
καρδιάς σκιρτήματα, ζωής αχτίδες.
Πόθος που γύρεψε πάθος να γίνει,
στη δίψα λούζεται νερό και πίνει
και σ’ ώρα γέρικη τολμά ν’ ορμήσει.
Προτού οι δαίμονες αυγή φανούνε
και σε διλήμματα βαθιά μπλεχτούνε,
τα μη που στοίχειωσαν να διαλύσει.
Ακολουθεί ποίημα της συλλογής που ακολουθεί τον αγγλικό τύπο σονέτου (σαιξπηρικό):
Συναισθηματική πάλη
Τα λόγια που μου φύλαγες μαχαίρια.
Μα πώς τα σ’ αγαπώ μου ν’ ασφαλίσω;
Αιμορραγούν μες στ’ αδειανά μου χέρια
πληγές που γύρεψαν να σε μισήσω.
Χειμώνες πια μετρούν τα περασμένα
κι οι μνήμες παραδίνονται στο δάκρυ.
Μ’ ακόμα στης ψυχής τα γκρεμισμένα
η μοίρα μου παλεύει να βρει άκρη.
Αχτίδα να γενεί μες στο σκοτάδι,
πηγάδι τις πληγές μου να ξεπλένει!
Κι αγάπη ν’ αφεθεί μ’ ένα της χάδι,
να νιώσει Άνοιξη λουλουδιασμένη!
Στο σώμα μου να γείρει φεγγαράδα,
του πόθου μου να φέρει τη λιακάδα!
Τέλος, ακολουθεί ποίημα της συλλογής που ακολουθεί τον αγγλικό τύπο σονέτου (σπενσεριανό):
Ερωτευμένη καρδιά
Παντού βροχή κι ο άνεμος φυσάει.
Έρμα τα δέντρα στη βαρυχειμωνιά.
Μα η καρδιά π’ ακόμα αγαπάει,
ζεστή φυλάει μιας Άνοιξης γωνιά.
Στη σκέψη του θυμού φέρνει λησμονιά,
της εγκατάλειψης χλωμή εικόνα.
Να ’ναι της προδοσίας η απονιά
κι η τελευταία της πικρή σταγόνα;
Τώρα γυμνή, στο μάτι του κυκλώνα.
Δες την μπροστά! Σαν άγγελος φωτίζει!
Της καρτερίας ντύνεται Γοργόνα
κι από ελπίδα βρέχεται κι ανθίζει.
Ουράνιο τόξο μπρος της προβάλλει
και στην αγκάλη του τη σφίγγει πάλι.
Η Στέλλα Πετρίδου με το δικό της αυθεντικό ποιητικό ύφος, τη μεστή γραφή της και τη δική της ξεχωριστή λογοτεχνική ταυτότητα έχει ήδη κατακτήσει επάξια μια θέση στη σύγχρονη ελληνική ποίηση.
Ας είναι καλοτάξιδη η νέα της ποιητική συλλογή κι ας αγαπηθεί όπως της αξίζει!
Βιογραφικό: εδώ
Συνέντευξη της δημιουργού: εδώ
Για να αποκτήστε την ποιητική συλλογή: εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου