Βιβλιοκριτική για το μυθιστόρημα "Σκοτεινά Φεγγάρια" του Γιώργου Δόλγυρα | Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Συγγραφέας: Γιώργος Δόλγυρας

Έτος έκδοσης: 2020

Σελ.: 140

Εκδόσεις: Πηγή

Ποιος μπορεί να νικήσει τα πάθη και τις αδυναμίες του και να οικοδομήσει έναν αψεγάδιαστο χαρακτήρα χωρίς συνέπειες; Κανείς, μιας και κανείς δε μπορεί να χαρακτηριστεί απόλυτα τέλειος στη γη. Όταν όμως η φύση του μεταφερθεί στη σφαίρα του φανταστικού, εκεί όπου τα πάντα μπορούν να της χαριστούν και να την ενδυναμώσουν, οτιδήποτε στη συνέχεια προκύψει εις βάρος της φύσης αυτής, προκαλεί εντύπωση και γεννά πληθώρα ερωτημάτων: Γιατί ο δυνατός εξασθενεί, αφού δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος; Γιατί οι μαγικές και υπεράνθρωπες σκοτεινές δυνάμεις που κουβαλά στις πλάτες του τελικά καταλήγουν στο να τον συντρίψουν, αντί να τον προστατέψουν και να εδραιώσουν την παντοδυναμία του στο σύμπαν; Γιατί ένα και μόνο συναίσθημα, αυτό της αγάπης, αρκεί για να καθορίσει τη μετέπειτα συμπεριφορά του, τις πράξεις του, τα λάθη ή τις παραλήψεις του; Αυτά και άλλα πολλά ακόμη ερωτήματα γεννιούνται στον αναγνώστη διαβάζοντας τις τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων με τις οποίες καταπιάνεται ο συγγραφέας Γιώργος Δόλγυρας στη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο «Σκοτεινά φεγγάρια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πηγή».

Πρόκειται για περιπτώσεις απλών και καθημερινών ανθρώπων, οι οποίοι, δέσμιοι των εσωτερικών τους φωνών και των αμέτρητων πληγών της ψυχής τους, καταλήγουν στη συνέχεια της πορείας τους ή ακόμη και στο τέλος του βίου τους να εκδηλώνουν αποτρόπαιες συμπεριφορές εις βάρος αθώων συνανθρώπων τους, που, οπωσδήποτε, τρομοκρατούν και αγανακτούν τον αναγνώστη. Όμως το κακό που συντελείται και στις τέσσερις αυτές περιπτώσεις έχει την εξήγησή του, καθώς αποτελεί αποτέλεσμα περιφρόνησης, απαξίωσης, πρόκλησης, αδιαφορίας και απέραντου συναισθηματικού κενού.

Τα τέσσερα διηγήματα της συλλογής είναι τα ακόλουθα:

α) «Τριαντάφυλλα και νύχια», με κεντρική ηρωίδα μια έφηβη που βίωνε την απόρριψη και το χλευασμό και από το οικογενειακό, αλλά και από το σχολικό της περιβάλλον.

β) «Παλαιό βιβλιοπωλείο», με κεντρική ηρωίδα μια νεκρομάντισσα που απολάμβανε να αφαιρεί τις ζωές των ανδρών ενός χωριού με τελικό της θύμα-θήτη τον παππά της ενορίας του.

γ) «Το μηχανάκι», με κεντρικό ήρωα έναν διανομέα πίτσας που βίωνε την απόλυτη ταπείνωση και τον εξευτελισμό από το αφεντικό του ακόμα και μετά τον ξαφνικό του θάνατο.

δ) «Θηλιά στο λαιμό», με κεντρικό ήρωα έναν ψυχοπαθή που ζούσε και γαλήνευε πίνοντας ζωντανό αίμα.

Στα διηγήματα αυτά ο συγγραφέας σαφώς και περνάει πληθώρα μηνυμάτων στον αναγνώστη. Σαφώς και επιθυμεί να τον προβληματίσει εστιάζοντας ακριβώς στην πηγή των φιλοσοφικών του αναζητήσεων. Εκεί που το υπερφυσικό μάχεται με το πραγματικό και δημιουργεί συγκρούσεις, που έχουν να κάνουν κυρίως με την αιώνια πάλη των αντίθετων δυνάμεων στο σύμπαν, όπως είναι αυτή του καλού με το κακό, του ηθικού με το ανήθικο, της ζωής με το θάνατο και της απόγνωσης με την εκδίκηση.

Στη θέα αυτής της πάλης ο άνθρωπος χάνει τον ειρμό του. Από φύσει κοινωνικό ον μετατρέπεται σε κτήνος. Βιώνει την έλλειψη της αγάπης, αυτή που γαληνεύει την ψυχή του κι έτσι αγριεύει. Παύει να εμπιστεύεται τον συνάνθρωπό του, απομονώνεται, γίνεται εγωιστής, αδίστακτος κι εκδικητικός. Κι έτσι καταλήγει στο σημείο, όπου η ψυχική του ισορροπία πλέον έχει καταρρεύσει.

Ακριβώς στο σημείο αυτό ο συγγραφέας σημειώνει την ξαφνική λειτουργία του νόμου της επικράτησης, του νόμου της επιβολής και της κυριαρχίας, ο οποίος γίνεται ιδιαίτερα αισθητός και στις τέσσερις περιπτώσεις των ιστοριών του βιβλίου. Ο λόγος προφανής. Το καλό παλεύει με το κακό, γιατί νιώθει έντονα ότι απειλείται. Η έλλειψη της απόλυτης ισορροπίας μεταξύ τους ξυπνά το τέρας της εκδίκησης, που προκαλεί τρόμο και πανικό στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η ελευθερία κινδυνεύει, καθώς εγκλωβίζεται από το μικρόβιο του φόβου, αλλά και από την ίδια τη θανατηφόρα σπορά, που τείνει να έχει καταστροφικές συνέπειες για όλους τους εμπλεκόμενους.

Παρότι έχουμε να κάνουμε με τέσσερις διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες, ωστόσο σε όλες δεσπόζει κοινός παρονομαστής: η εκδήλωση της βίας ως αποτέλεσμα αγανάκτησης, πόνου και αδικίας του κεντρικού ήρωα και πρωταγωνιστή, ο οποίος χάνει μια για πάντα την αίσθηση της γενετήσιας αθωότητας που αρχικώς τον περιέβαλε, και πλέον οδηγείται σε ένα δρόμο σκοτεινό και απάνθρωπο, στον οποίο παρόλ’ αυτά προσδοκά να βρει την ψυχική του λύτρωση.

Ένα βιβλίο μυστηρίου, που προκαλεί μεγάλη συναισθηματική φόρτιση στον αναγνώστη, με συμβολικό και διδακτικό χαρακτήρα, χωρίς ιδιαίτερες περιγραφές του περιβάλλοντα χώρου, με κοφτή και ωμή χρήση της γλώσσας, ωστόσο με απόλυτη κινηματογραφική ροή των εικόνων, με έντονη την αναφορά στους χτύπους του ρολογιού (απαραίτητο στοιχείο των βιβλίων τρόμου) και με απόλυτη εστίαση στην ψυχολογία των πρωταγωνιστών.

Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα γραφής για τους λάτρεις των βιβλίων τρόμου.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Σκοτάδι στις ψυχές των ανθρώπων, στην απάνθρωπη άβυσσο του χάους, λαχταρώντας ζωή. Ένα κορίτσι συνάπτει συµφωνία µε µία µάγισσα για να γίνει λυκάνθρωπος, προκειµένου να αλλάξει το κορµί της και τη ζωή της µέσα από τον έρωτα. Σε ένα παλιό βιβλιοπωλείο εµφανίζεται µία µάγισσα και διεκδικεί τον κόσµο των ανθρώπων, µέχρι που ένας ιερέας στέκεται να την αντιµετωπίσει. Ένας ντελιβεράς έχει χάσει την πίστη του στους ανθρώπους και τη ζωή αφότου πέθανε η µητέρα του· τελικά, πεθαίνει σε τροχαίο δυστύχηµα και γυρίζει στον κόσµο των ζωντανών, µε το αφεντικό του να τον βασανίζει ακόµα και νεκρό. Ένα βαµπίρ ψυχαναλύεται στον καναπέ ενός ψυχιατρείου για τα εγκλήµατα που έχει διαπράξει, νοσταλγώντας ακόµη την ελευθερία.

Τέσσερις µοναδικές ιστορίες οι οποίες προσεγγίζουν τα ενδόµυχα της ψυχής, σαγηνεύοντας τις αισθήσεις και εξερευνώντας όλες τις πτυχές του ανθρώπου, συνειδητές και ασυνείδητες. Είµαστε πότε δαίµονες και πότε άγγελοι. Πότε θύτες και πότε θύµατα. Αυτή είναι η ανθρώπινη ζωή στο δράµα της καθηµερινότητάς της. Μία παράσταση σε τεντωµένο σχοινί, που κάποιοι αποκαλούν «ζωή».

Με την παρούσα έκδοση διηγηµάτων, ο συγγραφέας προσδοκά να ταξιδέψετε µαζί του και να εξερευνήσετε πτυχές του εαυτού σας που δεν γνωρίζετε – και ούτε φαντάζεστε πως υπάρχουν.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα Γιώργο Δόλγυρα:

O Γιώργος Δόλγυρας γεννήθηκε στις 10/05/89 στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Έδεσσα και τα τελευταία χρόνια ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι σπουδαστής στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ στο τµήµα Δηµοσιογραφίας. Φοίτησε στη Νοµική του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης. Παρακολούθησε µαθήµατα σεµιναρίου, σκηνοθεσίας και θεάτρου σε διάφορα εργαστήρια (Παράθλαση, Aβέρτο κ.ά.) καθώς και στην Ανωτέρα Δραµατική Σχολή Ίασµος – Βασίλης Διαµαντόπουλος και Ανδρέας Βουτσινάς (Θεσσαλονίκη). Διδάχθηκε την τέχνη της συγγραφής σε εργαστήρια δηµιουργικής γραφής (Script & Art και στον Ιανό). Έχει εργαστεί εθελοντικά σε θεατρικές και κινηµατογραφικές παραγωγές στη Θεσσαλονίκη (Αντιγόνη στο Radio City και Versus, µία µικρού µήκους ταινία µε θέµα τον καρκίνο). Το διήγηµά του «Θηλιά στον λαιµό», το οποίο συµπεριλαµβάνεται στην παρούσα συλλογή διηγηµάτων «Σκοτεινά Φεγγάρια», έλαβε τον 1ο έπαινο φανταστικού διηγήµατος νέων στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισµό Πεζογραφίας του λογοτεχνικού περιοδικού Κεφαλονιάς «ΚΕΦΑΛΟΣ».