09-03-2020
Αναρτηθείσα: εδώ
Σημείωμα για την έκδοση της συλλογής ποιημάτων «Έλα Ξανά» της Στέλλας Πετρίδου από τις Εκδόσεις Βακχικόν (Η έκδοση συνοδεύεται από ηχογραφημένο, μουσικό υλικό σε στίχους της ποιήτριας)
Τα δισύλλαβα του έρωτα έχουν για μοίρα τους τα τραγούδια. Το επιβεβαιώνει η συλλογή Έλα Ξανά της Στέλλας Πετρίδου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Σε μια άρτια, εκδοτική εργασία η λέξη έρωτας αλλάζει ξανά το νόημά της, φορά αεράκια, στίχους, φιλιά, χρόνους και αβεβαιότητες για να πουν την πικρή βιογραφία της. Αυτήν που φύεται στο πλάι μας σαν ίσκιος, που γίνεται κτήμα δικό μας και ένας άγγελος που ξυπνά.
Μουσική και στίχος, ποιήματα προορισμένα για την τελετή της ανάγνωσης και στιχάκια του αληθινού και του ωραίου που γεννιέται στα ατμοσφαιρικά μονοπάτια της Στέλλας Πετρίδου. Λόγια που τραγουδιούνται, ομοιοκαταληξίες πλεκτές των ψυχών σε μια στιγμή μοναχική και σε μια παύση της έξαλλης τροχιάς μας. Σε όλες τις στιγμές κάποιος κρυώνει και μετρά τα πιο ωραία του λάθη και αυτά δεν είναι παρά τα κατάσχιστα παραθύρια μας. Σε όλες τις στιγμές υπάρχει η πιο ωραία λέξη σου και άλλες λεπτομέρειες της θαυμαστής οικονομίας που απαιτεί ο έρωτας για να τεθεί κανείς κάτω από την πρόνοια των θαυμάτων του.
Όλες οι τέχνες προσβλέπουν στην μουσική. Και η μουσική εξακοντίζεται όσο μπορεί κοντύτερα στην ψυχή, αγγίζοντας παλμούς κρυμμένους. Πριν όμως κανείς ανατρέξει στις μουσικές καταγραφές που συνοδεύουν υπό μορφή δίσκου αναπαραγωγής την καλαίσθητη έκδοση των ποιοτικών εκδόσεων Βακχικόν, ίσως οφείλει μια ματιά στις λεπτομέρειες της έκδοσης. Εξαιρετικοί μουσικοί αναβαθμίζουν το εκδοτικό αποτέλεσμα και δίνουν όψη και ψυχή στα τραγούδια της Στέλλας Πετρίδου. Οφείλει λοιπόν για πολλούς λόγους να σταθεί κανείς στις μελοποιήσεις των τραγουδιών που φιλοξενούνται στις σελίδες της συλλογής. Όμως δίχως να αδικήσει αυτήν την σχέση συγγραφέα και αναγνώστη, αυτό το είδος της συναλλαγής που επιτρέπει στα τραγούδια να στέκουν εφοδιασμένα με την αγέννητη μουσική και την λεπτή τους ουσία . Αυτή η δεύτερη θα επιβληθεί τελικά στα δεκατρία, υπέροχα τραγούδια του βιβλίου.
Οι Βασίλης Μάντογλου, Γιάννης Σκαρής και Δημήτρης Χατηγαλήνης πλαισιωμένοι από τον Γιώργο Πάλλη δίνουν ένα έξοχο, μουσικό αποτέλεσμα. Εκεί που σιωπούν, η Στέλλα Πετρίδου κρατά τον ρυθμό όπως επιβάλλει το καθαρό ένστικτο της ποιήτριας. Όχι μονάχα λόγος, όχι μονάχα ένστικτο μα η θαυμαστή τους ισορροπία που παίρνει φως μες στην τελετή της ανάγνωσης και την βαθιά αλήθεια του ποιητή. Η δημιουργός γράφει τους στίχους της με την φυσικότητα μιας μικρής τραγωδίας και ενός ξαφνικού έρωτα, με την αμηχανία ενός σύντομου αποχαιρετισμού και με της λησμονιάς το χρώμα. Μια παράδοση περιστοιχισμένη από την αιωνιότητα της δημιουργίας που πατά στο υλικό της για να αφηγηθεί τα πάθη και τις ανταρσίες μας είναι εκείνη που οδηγεί την Στέλλα Πετρίδου. Το στυλ της ανήκει εξολοκλήρου στην ανθρώπινη μοίρα.
Μια τέχνη για να συλλογιζόμαστε την μνήμη, να πονούμε και να ξεχνούμε συνιστά αυτή που υπηρετούν τα ποιήματα της συλλογής Έλα Ξανά. Το πεπρωμένο που σαρώνει τα ανθρώπινα γράφει τις σελίδες της ζωής μας και απομένει οφειλή του ποιητή να τραγουδήσει τούτο το μεγάλο τέλος. Νοσταλγικά που αποχαιρετά έναν ολόκληρο κόσμο η δημιουργός, φυλλομετρώντας όνειρα και επώδυνες πλάνες, σκόρπιες, συντριπτικές ήττες που καθιστούν απόλυτα δικαιωμένο τον άκρατο λυρισμό μας. Η λογική και η ορθοδοξία που κυβερνούν τον κόσμο, βρίσκουν την θέση τους χαμένη μες στην απλή και αθεράπευτη ζωή που στήνεται και γκρεμίζεται εκεί έξω, κάθε στιγμή. Η ελαττωμένη μας ψυχή που σαλεύει, που δίνει ρυθμό στην ταπείνωση του εαυτού μας. Η Στέλλα Πετρίδου δανείζεται την φωνή της από τις πιο μικρές ώρες και εξομολογείται την αρχιτεκτονική της καρδιάς της. Τον τρόπο που αρθρώνονται οι ατομικές θεολογίες, το κουρνιαχτό τους όταν πλαγιάζουν στο χώμα.
Είπαν πως τα τραγούδια είναι προσευχές που ξεστράτισαν και δεν έχουν άδικο όσοι πιστεύουν πως η παρηγοριά μας βρίσκεται σε αυτήν την μουσική έκφραση που εκδηλώνεται με ανοδικές κλίμακες, με όργανα και μικρές θεογονίες της λαϊκής μας ιστορίας. Το άκουσμα, ωδή παρούσα σε κάθε ανθρώπινη έκφραση όταν μιλούμε για το παρελθόν αυτού εδώ του τόπου, φθάνει ως το δικό μας σήμερα. Και με βεβαιότητα μετασχηματισμένο και εκφρασμένο από ταλαντούχους δημιουργούς θα εξακολουθεί να τροφοδοτείται από την μαρτυρία μας. Η Στέλλα Πετρίδου με την εκδοτική της παρουσία να μετρά τίτλους ήδη από το 2015, όπως αναφέρει το σύντομο βιογραφικό της, επιβεβαιώνει ένα είδος συνέχειας, ενδεικτικό της αφοσίωσης με την οποία προσεγγίζουν οι νέοι, ηλικιακά δημιουργοί το χρέος τους.
Μητέρα, εργαζόμενη με ανώτατες σπουδές και εν ενεργεία αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος η δημιουργός μας γνέφει Έλα Ξανά από το βάθος των εκδόσεων Βακχικόν, τρυφερή σαν κορίτσι που γελά, που κερδίζει και θυμάται κάτω από όλους τους ουρανούς. Όπως διηγείται σιωπηρά η αμερικάνικη λαγνεία του Matthew Henry στο εξώφυλλο του βιβλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου