Έχω καιρό που ξεχώρισα και διαβάζω την ποίηση της Στέλλας
Πετρίδου. Η καινούργια ποιητική της συλλογή «Έρωτας είναι», με θεματική τον
έρωτα, όπως φανερώνει κι ο τίτλος της συλλογής, ήρθε να δικαιώσει τις επιλογές
μου. Το να προσπαθήσει βέβαια κάποιος να κατανοήσει το έργο ενός δημιουργού, να
εισχωρήσει στο βάθος του και να αναζητήσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που
καθορίζουν την αξία του, είναι σίγουρα πράξη ευθύνης που χρειάζεται γνώση και
υπευθυνότητα. Προσεγγίζοντας όμως τις δικές της ποιητικές δημιουργίες,
ανακάλυψα ότι ο τρόπος σκέψης, έκφρασης και νοητικότητάς της, με οδηγούσαν από
μόνα τους, δημιουργώντας μου μια συγκινησιακή φόρτιση που απλά και αβίαστα μου
επέτρεψε την τοποθέτησή μου πάνω στο έργο της.
Ποίηση τρυφερή, λυρική, που δεν χρειάζεσαι διδακτορικό για
να την κατανοήσεις, που αιχμαλωτίζει την καρδιά σου όταν ανακαλύπτεις πίσω από
τις εικόνες που δημιουργεί, τον εαυτό σου, ερωτευμένο, να αναγνωρίζει μέσα στις
λέξεις τα καλά κρυμμένα μυστικά της ψυχής σου. Λέξεις διαποτισμένες από ένα
άρωμα θλίψης, που το δημιουργεί ο ερωτικός πόνος…
«…Σε μια γωνιά της αύρας σου θα κατοικήσω, / να ’μαι κοντά
σου από μακριά κι ας σε θωρώ με πόνο, / να ’μαι αεράκι και βροχή, να ’μαι ο
ήλιος σου κι η αυγή / κι ας μ’ αγνοείς κι ας μη μου δίνεις προσοχή…»
Ο φόβος του αποχωρισμού…
«…Άνοιξα τα μάτια μου από φόβο / και σκόρπισα παντού για να
τη βρω…»
Η αποτύπωση της μοναξιάς…
«Κι αν ζει χαμένη και μαραίνει απ’ τον πόνο / κι αν
περιμένει και πεθαίνει απ’ τη λύπη, / μέσα στης μοναξιάς τ’ αγιάτρευτο το χρόνο
/ φτάνει που έμαθε γι αγάπη να ελπίζει…»
Και συνάμα, η ελπίδα, να γέρνει πάνω από τους στίχους της
ποιήτριας σαν γλυκός ήχος τρομπέτας και να τους πάλλει τρυφερά…
«…Σ’ ένα ποτήρι
καθρεφτίζω την ελπίδα / αυτή που χρόνια περιμένει τη μορφή σου». «Δώσε μου το
χέρι σου και πάμε. / Πάμε μπροστά, όλο μπροστά. / Το άπιαστο σου υπόσχομαι!»
Η Στέλλα Πετρίδου καταθέτει τη δική της ματιά στον έρωτα με
τη γυναικεία της ευαισθησία και το φυσικό της ταλέντο. Την ευχαριστούμε που μας
επιτρέπει να “ρίξουμε ματιές” στον εσωτερικό της κόσμο και στο συναισθηματικό
της πλούτο, χαρίζοντάς μας ένα έργο όπου “έντυσε” τις απλές λέξεις με τη
μελωδία της ερωτευμένης ψυχής, συνθέτοντας εικόνες συγκλονιστικές και ανάλογες
της πνευματικής της φυσιογνωμίας.
Ελένη Βεζύρογλου
Συγγραφέας
Μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου