Σ’ έναν κόσμο αδειανό
η
αγάπη δεν έχει χώρο.
Τι
να νιώσει κανείς,
όταν
τον λούζει ολημερίς
κι
ολονυχτίς της πλάνης ρύπος;
Σ’
ένα κόσμο ποταπό
η
καρδιά δε βρίσκει τρόπο.
Να
αμυνθεί, θα πεις, γιατί,
αφού
το τέλος της μηνύει
πως
το μαχαίρι στην πληγή
θα
’ναι ο ίδιος της ο πρώτος χτύπος.
Στέλλα Πετρίδου
Δημοσιευμένο στην εφημερίδα "Ακανθυλίς", τεύχος πέμπτο (26/56), χειμώνας 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου