Τρίτη 24 Απριλίου 2018

Σαν καλημέρα..

Δε μπορώ να ζω με εξηγήσεις.
Γιατί κλαίω,
γιατί γελάω,
γιατί στη μοναξιά μεθάω από θυμό.
Η ζωή είναι τόσο μικρή, καλέ μου,
κι εμείς τόσο ασήμαντοι
για να βαφτίζουμε τα χνάρια μας
τόσο σημαντικά.
Ανοίγω τα παντζούρια των ματιών μου
κι αφήνω ελέυθερο τον ήλιο
να με θαμπώσει με χαρά.
Στο πρωινό μου ξύπνημα
μου λέω καλημέρα
κι απ' το φλιτζάνι μου
ποτίζω την ψυχή μου με ευχές.
Και προχωρώ στο διάβα μου
πράξη να κάνω τον παλμό,
να βρει η μοίρα μου ρυθμό,
να γίνουν τα όνειρα στιγμές.

Στέλλα Πετρίδου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου