Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2017

Υπόσχεση..

Σε φεγγαρένια νύχτα που βρέχεται με αστέρια
και πλημμυρίζει ατόφιο φως ο ουρανός,
εγώ γυμνός από καρδιά κι αισθήματα θλιμμένα,
ακροβατώ σε μια στιγμή και λέω τ’ αντίο παγερός.

Ήρθε η ώρα, αγάπη μου, η ώρα της φυγής.
Πικρός καφές ο χωρισμός, μα πρέπει κι είναι κρίμα.
Κοίτα η καρδιά μου πως βαστά, σαν πέτρα είναι σκληρή.
Κουράγιο κάνε, υπομονή, να αντέξουμε το βήμα.

Κι αν της αυγής το χάραμα μ’ αγιάζι είναι βαμμένο,
νεκρό το βλέμμα μου, σιωπή ποτίζει το κενό,
μην κουραστείς, μη φοβηθείς, βαθιά ανάσα παίρνω
για να νικήσω τον καιρό που θα κοπεί στα δυο.

Μην κουραστείς, αγάπη μου, η αγάπη μας ανθεί.
Ο χρόνος πίσω θε να ’ρθει, τ’ αστέρια θα ’ρθουν πάλι
και αγκαλιά με δυο φιλιά, σου υπόσχομαι εκεί
να τα χαρούμε ξέγνοιαστοι ξανά στο ακρογιάλι.

Στέλλα Πετρίδου
Από την ποιητική συλλογή "Θάλασσα κι Ουρανός", εκδόσεις "άλφα πι"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου