Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Καλημέρα..

Νωρίς που στολίστηκε κι ο ήλιος εφάνη
στ’ ουρανού το ξημέρωμα, στης αυγής την αγκάλη.
Τη θάλασσα εμάγεψε η χρυσή του λεπίδα.
Μια θλίψη που χάνεται πάντα φέρνει ελπίδα.

Καλημέρα σου, θάλασσα. Καλημέρα, αγέρα.
Γαλήνη το βλέμμα σας σε όμορφη μέρα.
Βλέπω γέλια τριγύρω σας, τραγούδια, φωνές,
ταξιδιάρικα όνειρα κι αναμνήσεις πολλές.

Καράβια αρμενίζουνε, βαρκούλες στο κύμα
και σκέψεις που τρέχουν να σταθούν βήμα βήμα.
Ο πόθος σαν άνεμος στο φως, στο σκοτάδι,
πάντα απλώνει το χέρι του ζητώντας το χάδι.

Η μέρα που έρχεται πάντα κάτι προσμένει,
στ’ ουρανού το ξημέρωμα να το βρει περιμένει.
Να ’ν’ η δίψα της Άνοιξη και ήλιος στα χέρια,
να βρουν φως να φωλιάσουν της χαράς περιστέρια.

Στέλλα Πετρίδου
Από την ποιητική συλλογή "Θάλασσα κι Ουρανός", εκδόσεις "άλφα πι"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου