Βλέμμα σκυφτό, δειλό, μελαγχολικό,
σε μια ευαίσθητη καρδιά,
που μόνο αυτή νιώθει εξαρχής τόσο ευάλωτη.
ν’ αρπάξει τη χαρά μέσα απ’ τη λύπη,
να ντύσει με φωνές τη μοναξιά της.
Καρδιά του καλλιτέχνη ερημική,
μοναχική μέσα στο πλήθος κι ας πλανάται
και φύση άπιαστη, φευγάτη, ονειροπόλα,
που ταξιδεύει στο κενό κι αναπολεί.
Είναι το σήμερα που πρέπει να πιαστεί,
ήταν το χθες της που σημάδεψε το τώρα,
είναι το αύριο του νου ο στεναγμός.
Καρδιά του καλλιτέχνη ονειροπόλα!
Στέλλα Πετρίδου
Από την ποιητική συλλογή "Μίλα μου γι' αγάπη", εκδόσεις "άλφα πι"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου