Κι ας χαθώ - Μαρία Καραγκιόζη

Στίχοι: Στέλλα Πετρίδου
Μουσική: Γιώργος Μάκαρης
Β' φωνή: Μαρία Καραγκιόζη
Ενορχήστρωση: Γιώργος Μάκαρης


Download & Streaming Links:
https://orcd.co/stella_petridou_mono_esy?fbclid=IwAR0MANGWM9tc_oSlQFWxBoP3DZIWgjcdodxHW9eV8-R9SSPZKHg--z_BENU
Spotify:
https://open.spotify.com/album/3XHjlSsaAsJsaEJBRm9Nke?fbclid=IwAR0UxC0szvCqZXNdypFfpKh_7rzlVxNN0ZHDF55kq7A15aWVDbcLIuS2cS0

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Γιώργος Μάκαρης: Ακουστική Κιθάρα, Ηλεκτρικό μπάσο
Βασίλης Μαντόγλου: Ούτι, κανονάκι, κρουστά
Θωμάς Δρόσος: Κλαρίνο, φλογέρα
Βλαδίμηρος Πέτσας: τύμπανα
Προγραμματισμός - Ηχοληψία – Μίξη: Γιώργος Μάκαρης (SoundMachine MusicStudio)
Mastering: Βασίλης Μαντόγλου (Studio DIVA)
Παραγωγή: Στέλλα Πετρίδου


© 2023 Καθρέφτης Ήχων Αληθινών
Από τον πέμπτο προσωπικό δίσκο της Στέλλας Πετρίδου με τίτλο «Μόνο εσύ», που θα κυκλοφορήσει σύντομα σε στίχους της ίδιας και σε μουσική σύγχρονων Ελλήνων συνθετών που διαγράφουν ήδη μια αξιόλογη πορεία στη μουσική. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει και σε μορφή cd.


Σημείωμα…
"Έρωτας κι αγάπη, δυο συναισθήματα με κοινό παρονομαστή, το σκίρτημα, το νοιάξιμο, το μοίρασμα, τον πόθο. Γι’ αυτά γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ξεδιπλώνει την αλήθεια του στο χαρτί. Κι έτσι, δε θα μπορούσα κι αυτή τη φορά, στην πέμπτη μου προσωπική δισκογραφική κατάθεση, να παραβλέψω την ανάγκη μου να συνεχίσει να γράφει από ψυχής.
Δέκα τραγούδια λοιπόν, δέκα διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος, αυτού που τη μια στιγμή σου χαρίζει απλόχερα τα πάντα και την άλλη σου τα στερεί όλα πεισματικά. Γιατί; Μα γιατί αυτό είναι ο έρωτας. Αυτό είναι η αγάπη. Η νοστιμιά της ζωής, η απόδειξη πως υπάρχουμε συνειδητά, όχι μονάχα στις χαρές της, όχι μονάχα στις ανέμελες στιγμές της, μα περισσότερο στις λύπες της, στις ανατροπές της, στις υπαρκτές και ζόρικες δοκιμασίες της. Άλλωστε, ποιος είπε πως οι χαρές κι οι ανέμελες στιγμές ανθίζουν πάντα; Δεν ανθίζουν πάντα δυστυχώς. Υπάρχουν φορές που γιγαντώνουν σα θεριά, ριζώνουν στον χρόνο και παινεύονται. Υπάρχουν όμως κι οι άλλες φορές, οι πιο σκοτεινές κι οι πιο ζόρικες, που μαραίνονται από τη λήθη, λυγίζουν στο δρόμο της σαν κυλιστούν, πέφτουν και σβήνουν. Σβήνουν… Όπως ακριβώς σβήνει κι ο έρωτας. Όπως ακριβώς σβήνει κι η αγάπη. Ώσπου και πάλι απ’ την αρχή, η χαρά γίνει γιορτή, διώξει τη λύπη από κοντά της, τη σιωπή και το σκοτάδι. Ώσπου και πάλι ο έρωτας αγάπη αναζητήσει στο πλευρό του, ζωή να ζήσει αληθινή, ζωή κι ο ίδιος ν’ αναστήσει…"
Στέλλα Πετρίδου

Στίχοι:
Της αγάπης σου ο δρόμος σπίρτο και φωτιά.
Στα μισά γίνεται πόνος, δάκρυ κι ερημιά.
Κάρβουνο ρίχνεις και στάχτη μες στα μάτια μου,
μα για σένα ακόμα αντέχουν τα κομμάτια μου.


Όνειρό μου και γραμμένο, μη μου φύγεις, μη.
Χάρισέ μου για το τέλος δυνατή στιγμή
να υφάνω τη χαρά μου στην αγκάλη σου
κι ας χαθώ στερνό φιλί στο προσκεφάλι σου.


Πριν το θέλω μ’ ένα αντίο με ταλαιπωρείς.
Κόβεις την καρδιά στα δύο και με τιμωρείς.
Καίει το κορμί μου, καίει και το αίμα μου,
μα το ξέρεις μοίρα μου είσαι συ και το τέρμα μου.