Η πρώτη νύχτα του Δεκέμβρη..

Σήμερα ξύπνησα γεμάτη ενοχές.
Σ' ένα μου όνειρο σε ξέχασα για λίγο.
Συγχώρεσέ με, αγάπη μου!
Συγχώρεσέ με!
Είναι που μου 'πεσε βαριά η πρώτη νύχτα του Δεκέμβρη.

Μια ζάλη κρύβει τα δεσμά.
Λευκή εικόνα στην καρδιά.
Απόσταση. Ξεριζωμός. Ερήμωση.
Γυμνή αγκαλιά.
Κι ένας αγέρας τύραννος τη νιότη μου να κλέβει.

Ακόμα λείπεις κι είμαι εδώ, τον γυρισμό να περιμένω.
Όπως παλιά. Σου ανήκω πια. 
Και νοσταλγώ το χθες.
Και καρτερώ τον Αύγουστο.

Κι αφήνομαι στο πάντα.

Συγχώρεσέ με, αγάπη μου!
Συγχώρεσέ με!
Χειμώνας μου 'σβησε το φως και σε προσπέρασα.

Και κρύωσα. Και θύμωσα. Και ρήμαξα. Μη μ' αρνηθείς!

Αχ, πόσο μου 'πεσε βαριά η πρώτη νύχτα του Δεκέμβρη..

Στέλλα Πετρίδου