Τετάρτη 25 Αυγούστου 2021

Βιβλιοκριτική για το μυθιστόρημα "Ο θησαυρός" του Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου | Γράφει η Στέλλα Πετρίδου


Συγγραφέας: Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος
Έτος έκδοσης: 2020
Σελ.: 324
Εκδόσεις: Βακχικόν


Τι μπορεί να συμβαίνει όταν σταματούν απότομα τα ρολόγια των ονείρων για κάποιον πριν καν προλάβει να γευτεί τις χαρές της ζωής που του ανήκει; Ανακατεύεται ο ορίζοντάς του, σκοτεινιάζει ο κόσμος του, ενώ κλείνει για πάντα ο δρόμος που τραβά μπροστά με προορισμό την πολυπόθητη Άνοιξη. Η μοίρα εγκλωβίζει το σώμα και την ψυχή του σε μια υπόγεια φυλακή, εκεί όπου η τιμωρία που του επιβάλλεται είναι ο αργός και μη αναπόφευκτος θάνατος, ο λουσμένος με εικόνες παρελθοντικές, που κάνουν συνεχόμενο κύκλο γύρω από μια και μόνο στιγμή, την πιο ακατάλληλη και την πιο εφιαλτική, εκείνη που φύλαγε να στιγματίσει όλες τις επόμενες και να οδηγήσει τον πρωταγωνιστή τους στον όλεθρο.

Ο Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος επιστρέφει στα λογοτεχνικά δρώμενα παρουσιάζοντάς μας το νέο του βιβλίο, το τρίτο κατά σειρά, με τίτλο «Ο ΘΥΣΑΥΡΟΣ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Πρόκειται και πάλι για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με κεντρικό ήρωα αυτή τη φορά τον ιδιωτικό ντεντέκτιβ Πάνο Κουτσόπουλο, τον επονομαζόμενο «Κουτσό».

Ο ντεντέκτιβ καλείται να ανακαλύψει ποιος ή ποιοι κρύβονται πίσω από τις ανυπόγραφες απειλητικές επιστολές που δέχεται ο εργοδότης του, ο πλούσιος επιχειρηματίας Θεοδόσης Τσαμπαρδάς. Η υπόθεση είναι αρκετά σκοτεινή και, όπως αρχικά γίνεται αντιληπτό, απλώνει τις ρίζες του πολλά χρόνια πριν, σε μια άλλη υπόθεση απάτης που οδήγησε τον έναν από τους πρωταγωνιστές της σε ανεξήγητο θάνατο. Έχοντας αυτά τα δεδομένα για αρχή ο ντεντέκτιβ ξεκινά προσεκτικά την έρευνά του, όμως στην πορεία του χρόνου η έρευνα αυτή γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκη, ολοένα και πιο δύσκολη.

Για έναν περίεργο λόγο, που αρχικά δεν γίνεται αντιληπτός, όλοι οι εν δυνάμει δολοφόνοι και μαζί μ’ αυτούς το υποψήφιό τους θύμα συγκεντρώνονται σε ένα χωριό της Μεσσηνίας, το οποίο είναι χτισμένο στα ερείπια μιας αρχαίας πόλης τις γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων. Στο χωριό αυτό έχει ήδη προηγηθεί ένας φόνος, που όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία της αστυνομίας, σχετίζεται με μια υπόθεση αρχαιοκαπηλίας. Αρκετά προβληματισμένος ο ντεντέκτιβ στρέφεται κι εκείνος προς αυτή την κατεύθυνση προκειμένου να αναζητήσει τους εκβιαστές ή τον εκβιαστή του εργοδότη του, ο οποίος στο μεταξύ δολοφονείται και ο ίδιος. Η υπόθεση περιπλέκεται αρκετά, καθώς οι φόνοι δε σταματούν εδώ και οι περίεργες εξαφανίσεις υπόπτων έρχονται να δώσουν νέα τροφή στα μέχρι τώρα δεδομένα.

Ποιος τελικά κρύβεται πίσω από τους φόνους; Ποια είναι τα κίνητρά του και τι είναι εκείνο που φοβάται ότι θα συμβεί; Πρόκειται για έναν δολοφόνο ή για περισσότερους; Οι φόνοι έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους ή αποτελούν γεγονότα μιας τυχαίας συγκυρίας; Ο ντεντέκτιβ θα καταφέρει να διαλευκάνει την υπόθεση που ανέλαβε τελικά και πώς θα αντιδράσει στο τέλος της ιστορίας όταν πια ο εργοδότης του θα είναι ήδη νεκρός;

Προβλήματα και προβληματισμοί έρχονται να καθρεφτίσουν τον διαρκή αγώνα του ανθρώπου για χρήμα και για δόξα. Ένας αγώνας που, δυστυχώς, δεν στέκεται αναίμακτος στο διάβα του και δεν διεξάγεται ποτέ επί ίσοις όροις. Παρόλ’ αυτά, χωρίς να γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό και δίχως καν να τεθούν μεγάλα ερωτηματικά, εμπλέκεται στα βήματά του ο έρωτας, αυτός ο επικίνδυνος φτερωτός άγγελος που με τα βέλη του είναι ικανός να ανατρέψει κάθε λογική και κάθε προσδοκία. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν το πάθος του μετατρέπεται σε κίνηση ειλικρινούς και ανιδιοτελούς αγάπης, τότε τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο.

Τελικά, ποια είναι η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο, το χρήμα, η δόξα, η αγάπη, ο έρωτας, η εκδίκηση ή ο φόβος; Η υπόθεση του βιβλίου εμπλέκει όλες αυτές τις δυνάμεις σε έναν αγώνα επιβίωσης και επικράτησης, όπου τελικά μόνο όταν φτάσει κανείς στο τέλος της διαδρομής συναντά τον πραγματικό νικητή ανάμεσά τους, όπως επίσης και τον πραγματικό νικημένο.

Ένα άκρως συναρπαστικό πολυσέλιδο μυθιστόρημα με έξυπνη και γρήγορη πλοκή, αληθοφανές και γεμάτο δράση, με πλούσιους διαλόγους και αρκετές σταδιακές ανατροπές, χωρίς φλυαρίες και άσκοπα τεχνάσματα, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως την τελευταία του σελίδα. Με ένα φινάλε που έρχεται να φέρει την επιθυμητή λύτρωση, να διαλευκάνει την υπόθεση και να περάσει εύστοχα τους ηθικούς του προβληματισμούς, εξασφαλίζει την επιτυχία της αποστολής του, μια επιτυχία που έγκειται όχι μόνο στην ακριβή τοποθέτηση των γεγονότων στη σωστή ροή του χρόνου και στην άριστη πλέξη των γρίφων που καλείται να λύσει ο κεντρικός του ήρωας, αλλά και στο βαθύτερο νόημα του περιεχομένου, στο οποίο οφείλει να εστιάσει ο αναγνώστης και το οποίο, όπως προκύπτει διαδοχικά, κρύβει αναμφισβήτητα σκληρές αλήθειες που έχουν να κάνουν με την προσωπικότητα του κάθε εμπλεκόμενου ήρωα, του χαρακτήρα του και του συναισθηματικού του κόσμου.

Τίποτα δεν είναι όπως ακριβώς φαίνεται και τίποτα απολύτως αναληθές. Ο άνθρωπος μπορεί να χάσει αρκετές φορές το δρόμο του στην πορεία της ζωής του, ιδιαίτερα μάλιστα, όταν οι προκλήσεις που του παρουσιάζονται μπροστά του είναι γιγάντιες. Μία από αυτές είναι το χρήμα, ο θησαυρός στην προκειμένη περίπτωση, που εξουσιάζει τα πάντα και αλλοιώνει συνειδήσεις. Αντίπαλός του, φυσικά, η αγάπη, αυτή που μπορεί να ανατρέψει τις όποιες προσδοκίες και να σταθεί καταπέλτης σε κάθε λογική ή παράλογη συμπεριφορά. Κερδοσκοπία, απληστία, δόξα και τιμή έρχονται να κονταροχτυπηθούν με το φόβο, την εκδίκηση, το πάθος και τον έρωτα, με αμφίβολη την όποια κατάληξη της πάλης μεταξύ τους.

Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί πρωτοπρόσωπη αφήγηση, προκειμένου να δώσει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να παρακολουθήσει την εξέλιξη της έρευνας μέσα από τα μάτια του ίδιου του ντεντέκτιβ που πρωταγωνιστεί στην υπόθεση. Με τον τρόπο αυτό ο αναγνώστης ωθείται να μελετήσει τα γεγονότα διεξοδικότερα, όπως ακριβώς επιχειρεί και ο ντεντέκτιβ που τα αφηγείται στοχεύοντας στην οριστική διαλεύκανσή τους. Ταυτίζεται επομένως με τον αφηγητή της ιστορίας, εισχωρεί στον τρόπο σκέψης του και μελετά με μεγαλύτερη προσοχή τους γρίφους που εμφανίζονται μπροστά του. Ο συγγραφέας με τον τρόπο αυτό πετυχαίνει το στόχο του. Υποκινεί τον αναγνώστη να εισχωρήσει μέσα σε διαδοχικές υποθέσεις και εικασίες προκειμένου να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ομιχλώδης η ατμόσφαιρα που πλάθει ο συγγραφέας, μια ατμόσφαιρα έντονου μυστηρίου και γρήγορης δράσης, που καθηλώνει τον αναγνώστη, ενεργοποιώντας του τη σκέψη και το συναίσθημα, όπως ακριβώς οφείλει να κάνει ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα.

Ας είναι καλοτάξιδο!


Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Πάνος Κουτσόπουλος, ο επονομαζόμενος «Κουτσός», αναλαμβάνει ν’ ανακαλύψει ποιος ή ποιοι κρύβονται πίσω από ανυπόγραφες απειλητικές επιστολές προς τον εργοδότη του Θεοδόση Τσαμπαρδά, πλούσιο επιχειρηματία και γκουρού του δικτυακού μάρκετινγκ, με μόνο περιεχόμενο τρεις λέξεις: Swiss Supercredit Bank. Που παραπέμπουν σε μια υπόθεση απάτης πριν κάποια χρόνια, μ’ εξιλαστήριο θύμα έναν συνεργάτη του Τσαμπαρδά.

Η αναζήτηση οδηγεί σ’ ένα χωριό της Μεσσηνίας πάνω από τα ερείπια μιας αρχαίας πόλης, εκεί όπου ο ντετέκτιβ, ο εργοδότης του και οι άμεσοι συνεργάτες του σκοπεύουν παράλληλα να περάσουν τις γιορτές των Χριστουγέννων.

Στο χωριό αυτό μόλις έχει συμβεί ένας άγριος φόνος, που φαίνεται να σχετίζεται με μια άλλη αναζήτηση, αυτήν κάποιου αρχαίου θησαυρού. Εκεί θα συναντηθούν όλοι οι κυνηγοί και όλα τα θηράματα, σ’ ένα ραντεβού που μοιάζει μάλλον προκαθορισμένο.

Οι φόνοι θα συνεχιστούν, γιατί τελικά έτσι πρέπει να γίνει. Το μυστήριο καθώς εξελίσσεται προκύπτει τρομακτικότερο από αυτό που φαίνεται. Ο Πάνος Κουτσόπουλος θα φτάσει στη λύση, αλλά όμως δεν είναι αυτή που κατά βάθος επιθυμεί…

Ο Θησαυρός, προσχηματικός ή όχι, είναι βεβαίως το τρόπαιο, το βραβείο, η κινητήριος δύναμη, το El Dorado της ΑΠΛΗΣΤΙΑΣ, αυτό που μας κινητοποιεί, αυτό που θέτει σε κίνηση τον μηχανισμό.


Λίγα λόγια για τον συγγραφέα Παναγιώτη Κωνσταντόπουλο:

Ο Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα, το 1964. Τυγχάνει δικηγόρος στην Αθήνα. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Το μνημόσυνο (2017) και Ο θάνατος του συλλέκτη (2018).

Πρώτη ανάρτηση: εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου