Βιβλιοκριτική για τη συλλογή διηγημάτων "ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ - ΠΑΓΚΡΑΤΙ" του Τ.Σ. | Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Συγγραφέας: Τ.Σ.

Έτος έκδοσης: 2020

Σελ.: 68

Εκδόσεις: Βακχικόν

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Μηδένα προ του τέλους μακάριζε, είχε πει κάποτε ο Σόλων στον Κροίσο και η φράση του πέρασε στην αιωνιότητα. Άλλωστε, είχε απόλυτο δίκιο. Γιατί ο χρόνος είναι πάντα απρόβλεπτος, ανατρεπτικός και ακαθόριστος. Όπως, φυσικά, και η ίδια η ζωή. Η ζωή που ο άνθρωπος έχει την αίσθηση ότι μπορεί να τη δαμάσει, να την ορίσει, να την προδιαγράψει. Πόσο λάθος. Η ζωή βάζει πάντα τους δικούς της όρους, θέτει κανόνες και όρια, που έτσι και δεν τηρηθούν, τα πάντα βουλιάζουν εις βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης.

Πόσοι δε ζήλεψαν την επιτυχία; Πόσοι δεν την πόθησαν; Πόσοι δεν ευχήθηκαν να την οικειοποιηθούν χωρίς να τους αξίζει, χωρίς κόπο, χωρίς προσπάθεια, χρησιμοποιώντας απλά και μόνο το δόλο; Πόσοι τα κατάφεραν; Και πόσοι πένθησαν τον ιδρώτα τους, γιατί, κατά κοινή παραδοχή, δεν υπήρξαν σαν τους άλλους;

Ο Τ.Σ. στο δεύτερο βιβλίο του, τη συλλογή διηγημάτων που φέρει τον τίτλο «ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ – ΠΑΓΚΡΑΤΙ» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν», οδηγείται ακριβώς στην ίδια διαπίστωση. Περιγράφει την αδικία με τον ακριβή τρόπο που τη βίωσε ο ίδιος προσωπικά και την καταγγέλλει. Παρότι το βιβλίο του είναι χωρισμένο σε μικρά διηγήματα, όπως τιτλοφορούνται, θα μπορούσαμε, αδιαμφισβήτητα, να τα θεωρήσουμε συνεχόμενα κεφάλαια μιας περιεκτικής νουβέλας, στην οποία καταγράφει, εντελώς κινηματογραφικά, τη βιογραφία του. Βιωματική λοιπόν η γραφή του, δοσμένη σε πρώτο πρόσωπο, εξομολογητική και πλημμυρισμένη από αμέτρητα κι ανάμεικτα συναισθήματα, που συμπαρασύρουν τον αναγνώστη και κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του ως την τελευταία σελίδα του βιβλίου.

Η εξομολογητική διάθεση του συγγραφέα και οι άκρως λεπτομερείς περιγραφές, ιδιαίτερα σε ό,τι έχει να κάνει με τους χώρους που έζησε τα παιδικά, εφηβικά και νεανικά χρόνια της ζωής του, με τις καθημερινές του διαδρομές από το σπίτι στη δουλειά του και αντίστροφα, αλλά και με τις ακριβείς ονομαστικές αναφορές στα πρόσωπα, που αποτέλεσαν για εκείνον το οικογενειακό και το ευρύτερο κοινωνικό του περιβάλλον, δοσμένα όλα σε χρόνο παρελθόντα, λειτουργούν ως ένα είδος κάθαρσης του νου, εξυγίανσης του εαυτού και ψυχικής λύτρωσης. Οι πληγές που του δημιούργησε το άδικο παρελθόν του, με έναν αδερφό στη ζωή του εκμεταλλευτή, αδίσταχτο και διπρόσωπο, με συγγενείς υποκριτές και δολοπλόκους, έρχονται να γιατρευτούν τη στιγμή που η αλήθεια φτάνει, πια, στο φως, η αδικία αποκαλύπτεται και η συναισθηματική ατμόσφαιρα αποφορτίζεται. Ο αφηγητής απαλλάσσεται από το βάρος των κατηγοριών που τον στοίχειωναν για χρόνια, την ώρα που ολοκληρώνει το χρέος του και αποκαθιστά το όνομα και την υπόληψη των γονιών του.

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το βιβλίο του ως ένα είδος άτυπου μνημόσυνου για τους ανθρώπους εκείνους που τον έφεραν στη ζωή, που αγωνίστηκαν για να κερδίσουν τη ζωή και που, δυστυχώς, απέτυχαν, καθώς εκείνη είχε άλλα σχέδια γι’ αυτούς. Ταυτόχρονα, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε και ως ένα είδος ψυχοθεραπείας, που έφτασε επιτυχώς στο τέλος της. Ο ασθενής απαγκιστρώθηκε από το βάρος των ψυχικών του τραυμάτων, έθεσε σε απόσταση ασφαλείας τους ανθρώπους που θεώρησε υπαίτιους για την ψυχική του αναστάτωση και πλέον πια, αδειανός από αρνητικές σκέψεις και εικόνες του παρελθόντος, τολμά να γυρίσει κεφάλαιο στη ζωή του και να ξεκινήσει το δρόμο του από την αρχή.

«Η παρτίδα τελείωσε. Κερδισμένοι και χαμένοι, είναι ώρα να πάτε στα σπίτια σας.» (Σελ. 63)

Ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, ολιγοσέλιδο, που, πραγματικά, διαβάζεται απνευστί.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Αθήνα, κάπου στα 1980. Μια οικογενειακή επιχείρηση στο κέντρο της πόλης. Το καθημερινό δρομολόγιο για την κάλυψη -κυρίως- των εξόδων που αφορούν τις σπουδές των παιδιών. Η αγωνία για την πρόοδο και την επαγγελματική αποκατάσταση ενός αιώνιου φοιτητή. Η δημιουργία ενός υποκαταστήματος. Οι συμφωνίες, οι διαφωνίες, οι συνεργασίες, οι υποσχέσεις. Δολοπλοκίες και ψευδείς δηλώσεις. Το αποτέλεσμα.Οικονομική κρίση;

Λίγα λόγια για το συγγραφέα Τ.Σ.: 

Ο Τ. Σ. γεννήθηκε από Αθηναίους γονείς των οποίων οι οικογένειες είχαν διαφορετικό επίπεδο μόρφωσης, διαφορετική οικονομική άνεση και διαφορετικά πολιτικά πιστεύω. Μαθήτευσε στην Εράσμειο και τη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Παράλληλα, από το 1970 βοηθούσε ενεργά στην οικογενειακή επιχείρηση δερμάτινων ειδών.

Σπούδασε Αρχιτεκτονική Εσωτερικών Χώρων στο Hildesheim της Γερμανίας. Μετά το τέλος των σπουδών και της στρατιωτικής θητείας, ανέλαβε κατ’ αποκλειστικότητα το ένα κατάστημα της οικογένειας. Άλλαξε το λογότυπο της επιχείρησης, τους προμηθευτές και έβαλε καινούργια είδη, αποκτώντας άλλη πελατεία και απογειώνοντάς την. Από το 1990 και για περισσότερα από είκοσι χρόνια παρακολούθησε μαθήματα μοντέρνου χορού, μιούζικαλ και κλακέτας σε αρκετές σχολές, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις για τις επιδόσεις του.

Το 1998 μια ασθένεια τον κράτησε μακριά από την επιχείρηση. Μετά το 2010 και τον θάνατο και των δύο γονιών του, απομακρύνθηκε και από την υπόλοιπη οικογένεια, αντιδρώντας έτσι σε όσα ψευδή διέδιδαν για τους γονείς του και την επιχείρηση. Από το 2017, άρχισε να καταγράφει κάποιες αναμνήσεις, θέλοντας έτσι να δείξει και μια διαφορετική πλευρά, την άλλη όψη του νομίσματος. Το 2019 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν η συλλογή διηγημάτων του Αναμνήσεις μιας ζωής.

Πρώτη ανάρτηση: εδώ