Γεια σου..

Λιγοστεύουν οι ώρες κοντά σου.
Αδειάζει η ψυχή.
Αδειάζει.
Κι όμως τα πάντα ηρεμούν
σα να προσμένουν τη φυγή.
Και ναι, προσεύχονται γι' αυτήν,
γιατί τίποτα πια,
τίποτα δεν μένει όπως πρώτα.
Μεγάλα λόγια τα λόγια τα μικρά,
τα μικρά σου,
μα σκόνταψαν κι αυτά
στο πρώτο στοπ της άχρωμης ευχής σου,
που 'γινε ρότα και ελπίς
μιας ψεύτικης ρηχής ανατολής σου.
Λιγοστεύουν οι ώρες κοντά σου.
Ίσως στα πέλαγα του νου ξαναβρεθείς
χωρίς ντροπή κι εγωισμό,
χωρίς θυμό,
χωρίς αιτία.
Έτσι απλά.
Γιατί είναι η μοίρα στη ζωή ,
σαν προδοθεί απ' την απ' την ανάγκη,
ν' ανοίξει πάλι τα φτερά της,
να βρει ανάσα στα όνειρά της,
και με πυξίδα το μπορώ,
με δίχως φόβο και θυμό,
σ' αυτά που θέλει να πετάξει,
να βρει αγκαλιά και να αράξει.
Λιγοστεύουν οι ώρες κοντά σου.
Γεια σου.

Στέλλα Πετρίδου