Δήμητρα Μπουλούζου: Τελευταία Διαδρομή

Ποίηση: Στέλλα Πετρίδου

Μουσική: Γιώργος Μάκαρης

Ερμηνεία: Δήμητρα Μπουλούζου

Ενορχήστρωση: Γιώργος Μάκαρης

Ένα ακόμα τραγούδι από την «Ανασαιμιά», την επερχόμενη μουσική συλλογή με μελοποιημένη ποίηση της Στέλλας Πετρίδου, σε μουσική του Γιώργου Μάκαρη, είναι η «Τελευταία Διαδρομή». Ερμηνεύει η υπέροχη και χαρισματική Δήμητρα Μπουλούζου.

Το τραγούδι είναι αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες του κόσμου που η μοίρα τους έπαιξε ύπουλα το πιο σκληρό παιχνίδι της, τον πρόωρο και ξαφνικό θάνατο του παιδιού τους. Με αφορμή την αιματοβαμμένη επέτειο των Τεμπών, που φέτος στις 28 Φεβρουαρίου κλείνει τα δύο της χρόνια, η «Τελευταία Διαδρομή» είναι η δική μας κατάθεση ψυχής και ο παρηγορητικός μας μουσικός λόγος που ευχόμαστε να αγγίξει τις καρδιές των πονεμένων μανάδων και όσων ακόμα αρνούνται την απώλεια περιμένοντας καρτερικά να επιστρέψει στο σπίτι το αγγελούδι τους.

Παίζουν οι μουσικοί:

Δήμητρα Μουλούζου: βιολί

Io Le Moller: ακορντεόν (μπαγιάν)

Σταύρος Παργινός: μαντολίνο, τσέλο

Γιώργος Μάκαρης: κιθάρα, μπάσο

Βλαδίμηρος Πέτσας: κρουστά

Ενορχήστρωση, παραγωγή: Γιώργος Μάκαρης

Μεγάλο ευχαριστώ στον εικαστικό Λευτέρη Βάμβουκα που φιλοτέχνησε τον πίνακα "Δρόμος" ειδικά για το εξώφυλλο του ομώνυμου τραγουδιού της συλλογής.

Στίχοι:

Είναι παράξενος ο κόσμος τούτος, μάνα.

Χρόνια τα χρόνια μου περνούν από μπροστά μου

σαν χελιδόνια του Μαγιού να μου θυμίσουν

μια άνοιξη καινούρια πως με κλέβει.

Μα είναι το βλέμμα μου αγέρας, με σκορπάει

σε μονοπάτια σκοτεινά μιας άλλης νιότης,

μιας ξεχασμένης παιδικής ζωής συνήθεια

που απρόσμενα και άδικα τελειώνει.

Μες στη φωτιά περπάτησε το σύννεφό μου.

Να 'ναι ο παράδεισος μου φλόγα και καπνός;-

κι από τις στάχτες αναγεννιόταν άγγελος μου,

μάνα που έχασα και νέος μου ουρανός.

Ξέρω σε πόνεσα πολύ το ξέρω, μάνα.

Δάκρυ το δάκρυ μου κυλά και πως κρυώνω.

Γείρε κοντά μου να σε δω, μη φεύγεις, στάσου!

Κι αν κάπου έσφαλα, μπροστά σου γονατίζω.

Ψάχνω το χέρι σου στην αγκαλιά μου μέσα.

Ψάχνω να το βρω στην καρδιά μου φυλαγμένο,

όπως παιδί στο χάδι του περιπλανιόμουν,

μα δεν το βρίσκω όχι, δεν το βρίσκω.

Τώρα που όλα ξαφνικά έχουν αλλάξει

κι έχει χαράξει νέα μέρα εκεί ψηλά,

μάνα μου, έφτασα! Να ξέρεις, είμαι εντάξει.

Άλλο μην κλαις, να το θυμάσαι, είμαι καλά!