Ω, γλυκιά μορφή, του πόθου μου εικόνα,
που το μυαλό δε λογαριάζεις, γνέφεις στην καρδιά
και στ’ άδεια βράδια μου μοιράζεις συντροφιά,
ολάκερη εκπέμπεις φλόγα.
Ω, γλυκιά μορφή, του έρωτα πιρόγα,
τα σωθικά μου σιγοκαίς, στο αίμα μου κυλάς.
Με προκαλείς με μια ματιά, κρυφά με διαπερνάς.
Σημάδι αφήνεσαι στο σώμα.
Ω, γλυκιά μορφή, κρυφό και μερτικό μου,
του παραδείσου μου φωλιά, στον ουρανό μου φως,
στου πηγαιμού τ’ ατέλειωτο ταξίδι μου οδηγός,
εσύ μπροστά κι αφεντικό μου.
Ω, γλυκιά μορφή, αντίδοτο του πόνου,
με τη δροσιά σου αγκαλιά γεννιέμαι κι επιζώ
και με την αύρα σου ψηλά, στα σύννεφα πετώ,
γιατί είσαι εσύ τ’ άλλο μισό μου.
Ω, γλυκιά μορφή, στα όνειρα πλασμένη,
μες στη λευκή σου φορεσιά θυμίζεις ζωγραφιά
και με τον ήλιο στα μαλλιά σκορπίζεις ομορφιά
να ’ναι παντού χαρά δοσμένη.
Ω, γλυκιά μορφή, μ’ αλμύρα ποτισμένη,
κάτω απ’ το φως του φεγγαριού Γοργόνα Παναγιά.
Στα χέρια σου μοσχοβολάς μύρα και γιασεμιά
κι είσαι στ’ αλήθεια προικισμένη.
Ω, γλυκιά μορφή, το άπιαστο θυμίζεις,
της νύχτας μου αστροφεγγιά, λιμάνι της σιωπής μου,
σε σένανε παντοτινά χαρίζω τη ζωή μου
να ’χεις ζωή διπλή ν’ ανθίζεις.
Ω, γλυκιά μορφή, με γλύκα με τυλίγεις.
Κι αν είσαι απάτη, μη μου φύγεις.
Φρέσκο νερό του έρωτα
Φρέσκο νερό θαλασσινό με δάκρυα ποτισμένο
σου μάζεψα ενθύμιο να έχεις στη ζωή.
Τόσες νυχτιές που ρίχτηκα στα κύματα να δέρνω,
τόσα ξενύχτια πέρασα να κάμω μια ευχή.
Φρέσκο κορμί κι αν λύγισα απ’ τον καημό στις πλάτες,
μαραζωμένος σύρθηκα στην άμμο την τραχιά.
Καθώς τριβόμουν πάνω της κόντρα στους εφιάλτες,
στην πάλη μου αντάμωσα τη μοίρα μου βαριά.
Φρέσκο νερό που ζήτησα τον ήλιο ν’ ανταμώσει,
το πότιζα υπομονή και πείσμα κι αντοχή.
Τυραννισμένος άστεγος από χαρά και γνώση
απόκαμα σα ντύθηκα βροχή και αστραπή.
Φρέσκο φιλί κι αν κράτησα σφιχτά να σου χαρίσω,
αποδιωγμένος τ’ άφησα να βρει αλλού αγκαλιά.
Καθώς ντυνόμουν άσεμνος το ρίγος να γνωρίσω,
το έσπρωξα να κυλιστεί στη λάσπη τη βαθιά.
Φρέσκο νερό της ξενιτιάς και του φευγιού μου άκρη
το ράντισα στα χέρια μου ελπίδα να λουστεί.
Τόσα τραγούδια που ’πλεξα για σένα με το δάκρυ,
τόσα ταξίδια πόθησα στο θείο σου κορμί.
Φρέσκο πανί που άπλωσα να βρει ξανά πορεία
στων ομματιών σου την αυλή π’ αντίκρισα στεριά,
το γλίτωσα από σχισμές με πείσμα και θυσία
απάνω σου να γαντζωθώ στερνή μου πεθυμιά.
Φρέσκο νερό κι αν γύρεψα μαζί του ν’ ανασαίνω,
τα χρόνια μου το νίκησαν, παντέρμη προσμονή,
μ’ αγέρας σαν το πρόκαμε στα σύννεφα κρυμμένο,
υπόσχεση του έταξε τα χέρια σου να βρει.
Φρέσκο μεγάλο σ’ αγαπώ κι αν χάθηκα στο διάβα,
ερωτευμένος στο φυλώ να ’ναι δικό σου πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου