Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2021

Ο Δημήτρης Μπονόβας γράφει για το βιβλίο "Αύγουστος" της Στέλλας Πετρίδου



Περιοδικό: Authoring-Melodies
11-10-2020
Αναρτηθείσα: εδώ

Μια ωδή στον έρωτα, για άλλη μια φορά, η ποίηση της Στέλλας Πετρίδου. Στη ποιητική της συλλογή σε μορφή τάνκα με τίτλο “Αύγουστος” που κυκλοφόρησε αυτή τη χρονιά από τις εκδόσεις “άλφα πι”, ο φτερωτός θεός κρατά και πάλι τα σκήπτρα και σκλαβώνει με τα βέλη του τις καρδιές των “πρωταγωνιστών” του βιβλίου. Και ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές; Μα φυσικά ο κάθε ένας και η κάθε μία που θα βρει στους στίχους της Στέλλας κάτι παλιό ή κάτι νέο, κάτι που τον/την ταξίδεψε ή κάτι που τον/την πλήγωσε. Γιατί έτσι είναι ο έρωτας, ένα νόμισμα με δύο όψεις. Και όταν το πετάς στον αέρα, ποτέ δεν ξέρεις με ποια πλευρά θα πέσει.

Ο έρωτας, όπως φαίνεται και κατά τη διάρκεια αυτής της συλλογής, είναι το μέσο το οποίο μπορεί να μας οδηγήσει στην εξέλιξη, στο παραπέρα. Είναι το μέσο το οποίο μπορεί να δημιουργήσει μια καινούργια ζωή όπως λέει και η ίδια η Στέλλα, να μας πάρει απ’ το χέρι και να μας πάει σε μέρη που δεν γνωρίζαμε, σε μέρη όπου γινόμαστε μια καλύτερη εικόνα του εαυτού μας, μέσα από τα μάτια του άλλου :

Απόσπασμα 1:

Χέρι με χέρι / με φανάρι τη νύχτα / ξεγλιστρούσαμε / στην αντίπερα όχθη / της καινούργιας μας ζωής.

Όπως είπαμε βέβαια, το νόμισμα έχει δύο όψεις. Πάντα, εκτός από το φως, υπάρχει και το σκοτάδι. Και δεν θα μπορούσε κατά τη γνώμη μου να είναι ολοκληρωμένο το οποιοδήποτε έργο αν δεν κάλυπτε κάθε πτυχή της ιστορίας. Άλλωστε, πώς θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε το λευκό, αν δεν υπήρχε στη ζωή μας και το μαύρο;

Το πιο περίεργο όμως είναι ότι ο έρωτας και πιο πολύ θα έλεγα η αγάπη (γιατί ο έρωτας κάποια στιγμή θα φύγει κι αυτό που θ’ αφήσει πίσω του θα’ ναι η αγάπη), προκαλεί μερικές φορές συναισθήματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, όπως είναι η ανάγκη που μας δημιουργεί ο σύντροφός μας απλά και μόνο να βρίσκεται στη ζωή μας. Κι ας μας έχει ίσως πικράνει, ας μας έχει αφήσει σημάδια :

Απόσπασμα 2:

Πάνω στην άμμο / με κλαδί θα χαράξω / το όνομά σου / να το δεις σαν ξανάρθεις. / Ναι! Ακόμα υπάρχεις!

Ο “Αύγουστος” της Στέλλας Πετρίδου, θα μπορούσα να πω ότι μου χάρισε κάποια ωραία λεπτά μέσα στη μέρα μου και μου δημιούργησε όμορφες εικόνες. Είναι μα ποιητική που δεν θα είχα κανέναν ενδοιασμό ως προς το να τη ξαναδιαβάσω και μάλιστα περισσότερες από μία φορές. Και θα το πρότεινα και σε’ σας αν, έστω και μία φορά, σας έχει χτυπήσει το βέλος του φτερωτού θεού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου