Ακολουθώντας το μεγάλο φιλόσοφο Αριστοτέλη..

Αρνούμαι να μεγαλώσω!

Αρνούμαι να κουβαλήσω πάνω μου τα χρόνια τα φθαρμένα,

το σκήπτρο του γερόλυκου, του τάχα έμπειρου, του δυνατού!

Αρνούμαι να παραδώσω ψυχή στο άδειο τίποτα

κι ας με πουν δειλό, αγροίκο, τιποτένιο!

 Τον πλούτο δε νοστάλγησα, μήτε τη δόξα κυνηγώ.

Για ένα είμαι βέβαιος, την αρετή γυρεύω,

εκείνη που, ανώτερη, τα πάντα υπομένει,

και τα πολλά δεν τα φθονεί και προχωρά

και μπρος στο φόβο της τολμά, δεν κάνει πίσω,

δε λυγά, στα δύσκολα ανασαίνει.

Στα όχι των πολλών με θάρρος περπατάω

και στο ταξίδι της ζωής το φως ψάχνω να βρω.

Μες στο σκοτάδι που οι πολλοί τη σύνεση γυρεύουν,

κάλλιο γενναίος να χαθώ, εν γνώσει ζωντανός,

παρά νεκρός να σέρνομαι, μωρός, παρατημένος!

Στο κατακάθι της ζωής δε βρίσκω χώρο να σταθώ.

Επιλογή μου η ζωή, η τύχη ρόλο δε βαστά

σε εκείνο που οι άνθρωποι φωνάζουν πεπρωμένο.

Τρελό, τρελό κι αν θα με πουν,

της σκέψης υπηρέτη,

είναι που νου ελεύθερο κανείς δεν ξεγελά.

Τιμή στο δάσκαλο της γης, στον επιστήμης φίλο

στον μουσικό, στον ποιητή, στον ρήτορα, στον στοχαστή!

Τιμή σ' αυτόν, που με φωνή ταξίδι στους αιώνες,

παράδειγμα ’ναι ζωντανό σ’ ακούραστο στρατιώτη

και οδοιπόρος σε ζωή που αλήθεια μόνο αναζητεί!

Στέλλα Πετρίδου

Το ποίημα απέσπασε Έπαινο στον διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, που είχε ως θέμα της τον μεγάλο φιλόσοφο Αριστοτέλη.

Στο λινκ που ακολουθεί υπάρχει και επισήμως η ανάρτηση του ονόματός μου ανάμεσα στα υπόλοιπα που βραβεύθηκαν εδώ