Άγρυπνο πείσμα..

Και τώρα που ξέρω πια καλά
πως τίποτα δε μένει στο σκοτάδι για πάντα,
μάντεψε το βήμα σου ποιο θα 'ναι το επόμενο.
Ακοίμητε φρουρέ της συμφοράς,
καθόλου δεν ξαγρύπνησες χαρά να νοστιμίζεις.
Μόνο στα αλύτρωτα του εγωισμού
ακόμα σέρνεσαι γυμνός,
τον κόσμο κείνο που 'χτισες για χάρη σου, 

τον ψεύτικο,
κόντρα στη φύση σου, δειλέ,
με πείσμα ακόμα να βρωμίζεις.


Στέλλα Πετρίδου