Παρουσίαση βιβλίου "Θάλασσα κι Ουρανός" της Στέλλας Πετρίδου

Αγαπημένοι μου φίλοι,

Το βιβλίο..

Στις σελίδες σου σαν βουτηχτώ,
τα προβλήματα ξεχνώ
κι ιστορίες τους σαν πλέκω,
για κουβέρτα μου τις έχω.

Παραίσθηση..

Ώρα τσιγάρου.

Είναι η ώρα εκείνη,

που ο χρόνος χάνεται

κι η απόσταση μικραίνει,

σχεδόν εξανεμίζεται.

Θαύμα κι οδύνη.

Το γιατί..

Κι ύστερα ήρθανε τα χρόνια μας επίσκεψη

ξυπνώντας μας αμέτρητα χαράματα δακρύων.

Νοσταλγία..

Καμιά φορά

κάνω να σου μιλήσω,

σα να’ σαι εκεί,

μια φλογερή αντανάκλαση φωτός

στον καθρέφτη της θάλασσας

δοσμένη.

Πόθος..

Παλεύω μέσα σε όνειρα γυμνά

κι αλήθειες που πονάνε το μυαλό

το πρόσωπό σου στον καθρέφτη

της θάλασσας να θυμηθώ.

Έλα, μ' ακούς;

Είμαι εδώ.
Σε χρειάζομαι.
Έλα, μ' ακούς;
Μη μ' αποφεύγεις.
Είμαι εδώ
και σε νοιάζομαι.
Μόνη, μ' ακούς;
Πώς το αντέχεις;

Ο Μάρτης μίλησε..

Τα λάθη μας μαθαίνουν!

Αντίο δε θα πω..

Το αντίο δεν το θέλησα ποτέ μου

κι εσύ μ' ανάγκασες πολύ

να ξεριζώσω την καρδιά μου ,

να πεθάνω

μπήγοντας με τα νύχια μου βαθιά στα σωθικά μου,

κουρέλι να μ' αφήσω,

άψυχο κορμί να κουβαλώ

κάθε βουβό μου πόνο.