Η Στέλλα Πετρίδου για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Πρώτη ανάρτηση: εδώ

Η Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η καθιέρωσή της προέκυψε σταδιακά όταν το 1997 υποβλήθηκε σχετική εισήγηση από τον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα προς την Εταιρεία Συγγραφέων της Ελλάδας. Ένα χρόνο αργότερα, το 1998, εορτάστηκε επίσημα στην Αθήνα, στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά, η πρώτη μέρα της ποίησης, με μεγάλη επιτυχία. Το 1999, καθιερώθηκε η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης από τον διεθνή οργανισμό UNESCO, μετά από εισήγηση που υποβλήθηκε σε αυτόν από τον τότε πρέσβη της Ελλάδας Βασίλη Βασιλικό.

Η επιλογή της ημέρας αυτής, βέβαια, δεν έγινε τυχαία. Η πρόταση έγινε από την ποιήτρια Λύντια Στεφάνου, η οποία και εξήγησε τους βασικούς λόγους που συντελούσαν στο να εορτάζεται η Ημέρα της Ποίησης τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Η 21η Μαρτίου ταυτίζεται με την εαρινή ισημερία, το αστρονομικό φαινόμενο κατά το οποίο η μέρα και η νύχτα έχουν περίπου την ίδια διάρκεια. Είναι η στιγμή του χρόνου που ισορροπεί ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, τη ζωή και τον θάνατο. Είναι η στιγμή που σηματοδοτεί την αναγέννηση της φύσης και την πρώτη επίσημη ημέρα της Άνοιξης. Κάτι ανάλογο της ημέρας εκείνης διαπιστώνουμε να συμβαίνει και στην ποίηση. Γιατί η ποίηση είναι μια τέχνη που με έναν μαγικό και ταξιδιάρικο τρόπο ισορροπεί απ’ τη μια το φωτεινό της πρόσωπο, αυτό της αισιοδοξίας, της προσμονής και του ονείρου, κι απ’ την άλλη το πίσω από αυτό, το πρόσωπο που δε φαίνεται, τη σκοτεινή του όψη δηλαδή, που είναι διάχυτη από πίκρα, απογοήτευση, πένθος και μαρασμό.

Υπηρέτες της ποίησης όλου του κόσμου μια τέτοια μέρα χαιρετίζουμε εκδηλώσεις προς τιμήν της. Μια τέτοια μέρα, δίνουμε το βήμα σε όλες τις φωνές που επιθυμούν να προβάλουν το έργο τους στο κοινό, για να φανεί σε όλους ανεξαιρέτως η πολύ αξιόλογη ποιητική δημιουργία που ακόμα υπάρχει και ανθεί, σε κάθε άκρη της γης, διατηρώντας τον πολιτισμό της στα ύψη. Κι είναι επίσης η μέρα αυτή και μια ιδανική ευκαιρία συνάντησης και επικοινωνίας των ποιητών μεταξύ τους, αλλά επίσης και των ποιητών με τους αναγνώστες τους.

Οι ποιητές δεν είναι αποκομμένοι από την πραγματικότητα. Ζουν την πραγματικότητα και την αποτυπώνουν στο χαρτί με το δικό τους τρόπο, έχοντας ως πρωταρχικό σκοπό το άγγιγμα της ψυχής, το δικό τους πρώτιστα και κατ’ επέκταση του αναγνώστη. Είναι η φωνή που ωθεί τη σκέψη στο φως, στη λύτρωση από κάθε είδους αρνητισμό, από κάθε είδους επίγεια δέσμευση ψυχής και σώματος. Είναι το μέσο που ακόμα και κόντρα στην όποια επιρροή της τεχνολογίας, επιμένει να παράγει έργο όχι μόνο ψυχαγωγικό, αλλά και παιδαγωγικό. Η ποίηση όχι μόνο ελευθερώνει τα αποστάγματα της ψυχής του γράφοντος, αλλά ομορφαίνει και την αισθητική των υπολοίπων. Οξύνει την κριτική μας σκέψη, μεγαλώνει τη φαντασία μας, ζωντανεύει αδρανή συναισθήματα, εστιάζει στους ευρύτερους προβληματισμούς μας και ωθεί στον αναστοχασμό και τον εσωτερικό μας επαναπροσδιορισμό.

Η ποίηση, εν τέλει, είναι το πολυτιμότερο αγαθό που μας προσφέρει συναισθηματική ζεστασιά και γαλήνη κι οφείλουμε να της αναγνωρίσουμε την ανυπολόγιστη αξία της στα γράμματα και τον πολιτισμό μας, αλλά κυρίως στον ίδιο τον άνθρωπο. Για το λόγο αυτό, οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και την αξία των υπηρετών αυτής, να τους συγχαίρουμε σε κάθε ευκαιρία και να τους τιμάμε.

Ποιητές του κόσμου, χρόνια σας πολλά! Είθε οι ευχές όλων μας να σας συντροφεύουν και να αποτελούν πάντα συνοδοιπόροι σας για νέες ποιητικές δημιουργίες, για νέες λυτρωτικές εξομολογητικές καταθέσεις ψυχής!